Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων
Την Κυριακή 5 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε συνάντηση μελών της Πρωτοβουλίας για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων με κρατούμενους και τη διεύθυνση στη φυλακή Λάρισας, έπειτα από σχετική άδεια που μας δόθηκε. Με την επίσκεψη αυτή δεν θεωρούμε βέβαια πως «σπάει» το άβατο αλλά σίγουρα μπορούμε να μιλήσουμε για μια ρωγμή στο τείχος της σιωπής που περιβάλλει το σκληρό καθεστώς κάθε φυλακής. Κατά τη συνομιλία, οι κρατούμενοι επικεντρώθηκαν κυρίως στην αναίτια φειδωλή χορήγηση αδειών που αποθαρρύνει τη σύνδεσή τους με την κοινωνία, στο πρόβλημα του υπερπληθυσμού αφού η φυλακή ‘φιλοξενεί’ 786 άτομα αντί για 500 που είναι περίπου το δυναμικό της, στην αναμονή στην οποία εξαναγκάζονται αφού η συμβουλευτική παρέμβαση για τους εξαρτημένους αδυνατεί να καλύψει τις πραγματικές ανάγκες, και την ανεπάρκεια της κοινωνικής υπηρεσίας (μόλις 2 κοινωνικοί λειτουργοί καλούνται να καλύψουν τις ανάγκες 786 ατόμων). Επίσης οι κρατούμενοι αναφέρθηκαν στις ανύπαρκτες εξετάσεις υγείας που πολλές φορές είναι η αιτία για να μεταδοθούν ασθένειες εντός της φυλακής.
Την ίδια στιγμή έξω από τη φυλακή, μέλη της Πρωτοβουλίας πραγματοποίησαν συγκέντρωση συμπαράστασης και αλληλεγγύης. Η θερμή ανταπόκριση από μεριάς των κρατουμένων και ο ζωντανός διάλογος μέσα από την ανταλλαγή συνθημάτων «ακύρωσε» έστω προσωρινά τα συρματοπλέγματα που χωρίζουν τους «μέσα» από τους «έξω». Το γεγονός αυτό υπογραμμίζει την ανάγκη αλλά και το καθήκον για μας για συχνότερες παρεμβάσεις αυτού του είδους γιατί η κινηματική αλληλεγγύη που επικεντρώνεται στην υπεράσπιση δικαιωμάτων, είναι η ελάχιστη δική μας συμβολή στον καθημερινό αγώνα των κρατουμένων να μην στερηθούν πέρα από την ελευθερία τους και του δικαιώματος τους να παραμένουν άνθρωποι.
Μετά την παρέμβαση στη φυλακή, πραγματοποιήθηκε η πανελλαδική συνάντηση της Πρωτοβουλίας. Η συζήτηση επικεντρώθηκε στις συνθήκες κράτησης στις ελληνικές φυλακές και τα κρατητήρια -τα οποία είναι πραγματικά κολαστήρια και για τα οποία αναφορές έχουν κατ’ επανάληψη συνταχθεί ακόμη και από εργαζόμενους σε αυτά-, στο πρόβλημα του υπερσυνωστισμού, στην παράνομη και αυθαίρετη μη χορήγηση αδειών, στις καταγγελίες για βασανισμούς και αυθαιρεσίες σωφρονιστικών υπαλλήλων, στην ανεπαρκή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και ανεξέλεγκτη χορήγηση ψυχοφαρμάκων, στον απάνθρωπο τρόπο μεταγωγών κ.ά. Επίσης, συζητήθηκε το θέμα των κρατικών περικοπών που καθιστούν ακόμη χειρότερη την κατάσταση στις φυλακές και τα κρατητήρια (π.χ. θέρμανση, φαγητό, είδη πρώτης ανάγκης, περίθαλψη, προγράμματα απεξάρτησης, σχολεία δεύτερης ευκαιρίας κτλ).
Στην πανελλαδική μας συνάντηση, θεωρώντας ότι οι όποιες βελτιωτικές προσπάθειες έχουν γίνει στο σωφρονιστικό είναι σταγόνα στον ωκεανό, επιβεβαιώθηκε εκ νέου η αναγκαιότητα να παλεύουμε πιο δυναμικά για το αυτονόητο. Ότι δηλαδή, σύμφωνα με το νόμο, εγκλεισμός σημαίνει στέρηση ελευθερίας και μόνο, και όχι ηθική ή φυσική εξόντωση των ανθρώπων. Στόχος μας είναι να ακούγεται η φωνή των κρατουμένων, να προωθούμε τα δικά τους αιτήματα και να προβάλλουμε τις δικές τους ανάγκες, να στηρίζουμε και να διαδίδουμε τους αγώνες τους, να τους κάνουμε υπόθεση της κοινωνίας, γιατί κοινωνικές είναι οι αιτίες που οδηγούν ανθρώπους στις φυλακές. Και αυτά χωρίς να υποσχόμαστε ότι μπορούμε να βρούμε λύσεις στα προβλήματα των κρατουμένων ή δημιουργώντας ψεύτικες ελπίδες.
Ο τρόπος απονομής της δικαιοσύνης, η ποινικοποίηση της φτώχειας και η κατάσταση στις φυλακές μας αφορά όλους… Την εποχή του Δ.Ν.Τ. και των μνημονίων, της τρόικα και των μέτρων, τη στιγμή που η οικονομική και κοινωνική κρίση οξύνεται, η φτώχεια γίνεται μεγαλύτερη και η ανεργία καλπάζει, την εποχή που οι ταξικές ανισότητες βαθαίνουν και οι κοινωνικοί, πολιτικοί και συνδικαλιστικοί αγώνες καταστέλλονται ή ποινικοποιούνται, όλοι είμαστε «εν δυνάμει κρατούμενοι». Ταυτόχρονα, όσο η χρήση ουσιών παραμένει αδίκημα και οι χρήστες φυλακίζονται αντί να δέχονται θεραπεία, όσο οι μετανάστες και οι πρόσφυγες διαπράττουν το ‘έγκλημα’ να βρίσκονται στη χώρα χωρίς χαρτιά, όσο οι προφυλακίσεις μοιράζονται απροκάλυπτα κατά παράβαση του νόμου καταργώντας στην ουσία το τεκμήριο της αθωότητας και οι ποινές μοιράζονται χωρίς φειδώ -κυρίως σε αυτούς που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα για στοιχειώδη υπεράσπιση-, όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα βρίσκονται στην απελπιστική θέση ενός κρατούμενου.
Ως Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων, ως ανεξάρτητη και συλλογική προσπάθεια στο κίνημα υπεράσπισης και αλληλεγγύης σε όσους είναι πίσω από τα κάγκελα σε φυλακές και κρατητήρια, σύντομα θα ξεκινήσουμε καμπάνια για μαζικές αποφυλακίσεις και περιορισμό της φυλακής ως απάντηση στα σχέδια επέκτασης του σωφρονιστικού συστήματος της χώρας. Ταυτόχρονα, συνεχίζουμε να εργαζόμαστε για τη λειτουργία μας και σε άλλες πόλεις από τις ήδη υπάρχουσες (Αθήνα, Θεσ/νίκη, Λάρισα, Τρίκαλα, Βόλος, Λαμία κ.α.) ενώνοντας τις δυνάμεις μας με κάθε ευαισθητοποιημένο πολίτη, με εργαζόμενους, άνεργους, γιατρούς, δικηγόρους, φοιτητές, συγγενείς και πρώην ή νυν κρατούμενους. Τηλ. επικοινωνίας 6951719793, 2103635667.
Την Κυριακή 5 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε συνάντηση μελών της Πρωτοβουλίας για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων με κρατούμενους και τη διεύθυνση στη φυλακή Λάρισας, έπειτα από σχετική άδεια που μας δόθηκε. Με την επίσκεψη αυτή δεν θεωρούμε βέβαια πως «σπάει» το άβατο αλλά σίγουρα μπορούμε να μιλήσουμε για μια ρωγμή στο τείχος της σιωπής που περιβάλλει το σκληρό καθεστώς κάθε φυλακής. Κατά τη συνομιλία, οι κρατούμενοι επικεντρώθηκαν κυρίως στην αναίτια φειδωλή χορήγηση αδειών που αποθαρρύνει τη σύνδεσή τους με την κοινωνία, στο πρόβλημα του υπερπληθυσμού αφού η φυλακή ‘φιλοξενεί’ 786 άτομα αντί για 500 που είναι περίπου το δυναμικό της, στην αναμονή στην οποία εξαναγκάζονται αφού η συμβουλευτική παρέμβαση για τους εξαρτημένους αδυνατεί να καλύψει τις πραγματικές ανάγκες, και την ανεπάρκεια της κοινωνικής υπηρεσίας (μόλις 2 κοινωνικοί λειτουργοί καλούνται να καλύψουν τις ανάγκες 786 ατόμων). Επίσης οι κρατούμενοι αναφέρθηκαν στις ανύπαρκτες εξετάσεις υγείας που πολλές φορές είναι η αιτία για να μεταδοθούν ασθένειες εντός της φυλακής.
Την ίδια στιγμή έξω από τη φυλακή, μέλη της Πρωτοβουλίας πραγματοποίησαν συγκέντρωση συμπαράστασης και αλληλεγγύης. Η θερμή ανταπόκριση από μεριάς των κρατουμένων και ο ζωντανός διάλογος μέσα από την ανταλλαγή συνθημάτων «ακύρωσε» έστω προσωρινά τα συρματοπλέγματα που χωρίζουν τους «μέσα» από τους «έξω». Το γεγονός αυτό υπογραμμίζει την ανάγκη αλλά και το καθήκον για μας για συχνότερες παρεμβάσεις αυτού του είδους γιατί η κινηματική αλληλεγγύη που επικεντρώνεται στην υπεράσπιση δικαιωμάτων, είναι η ελάχιστη δική μας συμβολή στον καθημερινό αγώνα των κρατουμένων να μην στερηθούν πέρα από την ελευθερία τους και του δικαιώματος τους να παραμένουν άνθρωποι.
Μετά την παρέμβαση στη φυλακή, πραγματοποιήθηκε η πανελλαδική συνάντηση της Πρωτοβουλίας. Η συζήτηση επικεντρώθηκε στις συνθήκες κράτησης στις ελληνικές φυλακές και τα κρατητήρια -τα οποία είναι πραγματικά κολαστήρια και για τα οποία αναφορές έχουν κατ’ επανάληψη συνταχθεί ακόμη και από εργαζόμενους σε αυτά-, στο πρόβλημα του υπερσυνωστισμού, στην παράνομη και αυθαίρετη μη χορήγηση αδειών, στις καταγγελίες για βασανισμούς και αυθαιρεσίες σωφρονιστικών υπαλλήλων, στην ανεπαρκή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και ανεξέλεγκτη χορήγηση ψυχοφαρμάκων, στον απάνθρωπο τρόπο μεταγωγών κ.ά. Επίσης, συζητήθηκε το θέμα των κρατικών περικοπών που καθιστούν ακόμη χειρότερη την κατάσταση στις φυλακές και τα κρατητήρια (π.χ. θέρμανση, φαγητό, είδη πρώτης ανάγκης, περίθαλψη, προγράμματα απεξάρτησης, σχολεία δεύτερης ευκαιρίας κτλ).
Στην πανελλαδική μας συνάντηση, θεωρώντας ότι οι όποιες βελτιωτικές προσπάθειες έχουν γίνει στο σωφρονιστικό είναι σταγόνα στον ωκεανό, επιβεβαιώθηκε εκ νέου η αναγκαιότητα να παλεύουμε πιο δυναμικά για το αυτονόητο. Ότι δηλαδή, σύμφωνα με το νόμο, εγκλεισμός σημαίνει στέρηση ελευθερίας και μόνο, και όχι ηθική ή φυσική εξόντωση των ανθρώπων. Στόχος μας είναι να ακούγεται η φωνή των κρατουμένων, να προωθούμε τα δικά τους αιτήματα και να προβάλλουμε τις δικές τους ανάγκες, να στηρίζουμε και να διαδίδουμε τους αγώνες τους, να τους κάνουμε υπόθεση της κοινωνίας, γιατί κοινωνικές είναι οι αιτίες που οδηγούν ανθρώπους στις φυλακές. Και αυτά χωρίς να υποσχόμαστε ότι μπορούμε να βρούμε λύσεις στα προβλήματα των κρατουμένων ή δημιουργώντας ψεύτικες ελπίδες.
Ο τρόπος απονομής της δικαιοσύνης, η ποινικοποίηση της φτώχειας και η κατάσταση στις φυλακές μας αφορά όλους… Την εποχή του Δ.Ν.Τ. και των μνημονίων, της τρόικα και των μέτρων, τη στιγμή που η οικονομική και κοινωνική κρίση οξύνεται, η φτώχεια γίνεται μεγαλύτερη και η ανεργία καλπάζει, την εποχή που οι ταξικές ανισότητες βαθαίνουν και οι κοινωνικοί, πολιτικοί και συνδικαλιστικοί αγώνες καταστέλλονται ή ποινικοποιούνται, όλοι είμαστε «εν δυνάμει κρατούμενοι». Ταυτόχρονα, όσο η χρήση ουσιών παραμένει αδίκημα και οι χρήστες φυλακίζονται αντί να δέχονται θεραπεία, όσο οι μετανάστες και οι πρόσφυγες διαπράττουν το ‘έγκλημα’ να βρίσκονται στη χώρα χωρίς χαρτιά, όσο οι προφυλακίσεις μοιράζονται απροκάλυπτα κατά παράβαση του νόμου καταργώντας στην ουσία το τεκμήριο της αθωότητας και οι ποινές μοιράζονται χωρίς φειδώ -κυρίως σε αυτούς που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα για στοιχειώδη υπεράσπιση-, όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα βρίσκονται στην απελπιστική θέση ενός κρατούμενου.
Ως Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων, ως ανεξάρτητη και συλλογική προσπάθεια στο κίνημα υπεράσπισης και αλληλεγγύης σε όσους είναι πίσω από τα κάγκελα σε φυλακές και κρατητήρια, σύντομα θα ξεκινήσουμε καμπάνια για μαζικές αποφυλακίσεις και περιορισμό της φυλακής ως απάντηση στα σχέδια επέκτασης του σωφρονιστικού συστήματος της χώρας. Ταυτόχρονα, συνεχίζουμε να εργαζόμαστε για τη λειτουργία μας και σε άλλες πόλεις από τις ήδη υπάρχουσες (Αθήνα, Θεσ/νίκη, Λάρισα, Τρίκαλα, Βόλος, Λαμία κ.α.) ενώνοντας τις δυνάμεις μας με κάθε ευαισθητοποιημένο πολίτη, με εργαζόμενους, άνεργους, γιατρούς, δικηγόρους, φοιτητές, συγγενείς και πρώην ή νυν κρατούμενους. Τηλ. επικοινωνίας 6951719793, 2103635667.
