ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ
ΟΧΙ ΣΤΑ «ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΑ» ΤΟΥ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ
Αθήνα, 4 Φεβρουαρίου 2011
Όταν, με πρόσχημα το πασπαρτού της οικομικής κρίσης, πέφτει η μάσκα του «κοινωνικού κράτους», θεριεύει το κράτος της καταστολής και της μηδενικής ανοχής. Έτσι, το κράτος δεν αναγνωρίζει πλέον δικαιώματα, αλλά ούτε και τους ίδιους τους νόμους και τους κανόνες του, ενώ δεν θεωρεί καν απαραίτητη την προσχηματική έστω διαφύλαξη κάποιας «δημοκρατικότητας».
Τα παραπάνω συμπεράσματα προκύπτουν αβίαστα, αν αναλογιστεί κανείς τι διαδραματίζεται εδώ και καιρό σε σχέση με τους κατηγορούμενους για την υπόθεση της οργάνωσης «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς». Νεαροί και νεαρές, πολλοί εκ των οποίων αρνούνται τις κατηγορίες, πρωταγωνιστούν σε ένα τρομοθρίλερ που μοιάζει να εκτείνεται χρονικά στο διηνεκές, αφού από τις πρώτες συλλήψεις του Σεπτέμβρη 2009, οι αρχές συνεχίζουν σήμερα, Γενάρη του 2011, όχι μόνο να προφυλακίζουν με συνοπτικές διαδικασίες αλλά και να προαναγγέλλουν και νέες, άγνωστες σε αριθμό συλλήψεις.
Ο δε τρόπος που επέλεξε η Δικαιοσύνη προκειμένου να αντιμετωπίσει όχι μόνο τους ίδιους τους κατηγορούμενους, αλλά και τους συγγενείς, φίλους, αλληλέγγυους και συνηγόρους, την πιο «ιερή» για τον κάθε άνθρωπο ώρα, αυτήν της δίκης του, όπου θα υπερασπιστεί τις πράξεις ή την αθωότητά του, είναι ενδεικτικός: αντί να βάζει φραγμό στις πολλαπλές και ποικίλες εκφάνσεις της αστυνομικής και μιντιακής αυθαιρεσίας που δίνουν ως σήμερα τον τόνο στην υπόθεση, καταπατά την αρχή της δημοσιότητας και επιλέγει το φακέλωμα όσων προσέρχονται, πρακτική που δεν εφαρμόζεται (και καλώς δεν εφαρμόζεται) σε παράλληλη δίκη που διεξάγεται στον ίδιο χώρο. Το μήνυμα που δίνεται είναι διπλό: πως οι αντίπαλοι του καθεστώτος δεν δικαιούνται μια δίκαιη και ανοιχτή δίκη, εφόσον δεν ικανοποιείται ούτε το στοιχειώδες αίτημα περί μαγνητοσκόπησης των πρακτικών, και πως όσοι παρακολουθούν τη δίκη είναι εν δυνάμει ύποπτοι, αν όχι συν-ένοχοι.
Αν σε όλα αυτά προστεθεί η απαράδεκτη, απάνθρωπη και ταιριαστή μόνο σε στρατοδικεία, πρόσφατη απόφαση για διεξαγωγή της δίκης χωρίς την παρουσία κατηγορουμένων, αλλά ούτε και συνηγόρων (!), πολύ φοβόμαστε πως η έδρα δεν άφησε άλλη αξιοπρεπή επιλογή από αυτήν της αποχώρησης, ωθώντας μάλιστα τέσσερις εξ αυτών στο έσχατο και άκρως επικίνδυνο μέσο της απεργίας πείνας, προκειμένου να εισακουστούν.
Στεκόμαστε στο πλευρό τους, συνυπογράφουμε τα αυτονόητα αιτήματά τους για μια ανοιχτή και δίκαιη δίκη και καλούμε τους υπεύθυνους να πάψουν την παράνομη πρακτική των δικών «εντός φυλακής» και να αναλάβουν τις ευθύνες τους ενόψει της απεργίας πείνας των κατηγορουμένων.
ΟΧΙ ΣΤΑ «ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΑ» ΤΟΥ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ
Αθήνα, 4 Φεβρουαρίου 2011
Όταν, με πρόσχημα το πασπαρτού της οικομικής κρίσης, πέφτει η μάσκα του «κοινωνικού κράτους», θεριεύει το κράτος της καταστολής και της μηδενικής ανοχής. Έτσι, το κράτος δεν αναγνωρίζει πλέον δικαιώματα, αλλά ούτε και τους ίδιους τους νόμους και τους κανόνες του, ενώ δεν θεωρεί καν απαραίτητη την προσχηματική έστω διαφύλαξη κάποιας «δημοκρατικότητας».
Τα παραπάνω συμπεράσματα προκύπτουν αβίαστα, αν αναλογιστεί κανείς τι διαδραματίζεται εδώ και καιρό σε σχέση με τους κατηγορούμενους για την υπόθεση της οργάνωσης «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς». Νεαροί και νεαρές, πολλοί εκ των οποίων αρνούνται τις κατηγορίες, πρωταγωνιστούν σε ένα τρομοθρίλερ που μοιάζει να εκτείνεται χρονικά στο διηνεκές, αφού από τις πρώτες συλλήψεις του Σεπτέμβρη 2009, οι αρχές συνεχίζουν σήμερα, Γενάρη του 2011, όχι μόνο να προφυλακίζουν με συνοπτικές διαδικασίες αλλά και να προαναγγέλλουν και νέες, άγνωστες σε αριθμό συλλήψεις.
Ο δε τρόπος που επέλεξε η Δικαιοσύνη προκειμένου να αντιμετωπίσει όχι μόνο τους ίδιους τους κατηγορούμενους, αλλά και τους συγγενείς, φίλους, αλληλέγγυους και συνηγόρους, την πιο «ιερή» για τον κάθε άνθρωπο ώρα, αυτήν της δίκης του, όπου θα υπερασπιστεί τις πράξεις ή την αθωότητά του, είναι ενδεικτικός: αντί να βάζει φραγμό στις πολλαπλές και ποικίλες εκφάνσεις της αστυνομικής και μιντιακής αυθαιρεσίας που δίνουν ως σήμερα τον τόνο στην υπόθεση, καταπατά την αρχή της δημοσιότητας και επιλέγει το φακέλωμα όσων προσέρχονται, πρακτική που δεν εφαρμόζεται (και καλώς δεν εφαρμόζεται) σε παράλληλη δίκη που διεξάγεται στον ίδιο χώρο. Το μήνυμα που δίνεται είναι διπλό: πως οι αντίπαλοι του καθεστώτος δεν δικαιούνται μια δίκαιη και ανοιχτή δίκη, εφόσον δεν ικανοποιείται ούτε το στοιχειώδες αίτημα περί μαγνητοσκόπησης των πρακτικών, και πως όσοι παρακολουθούν τη δίκη είναι εν δυνάμει ύποπτοι, αν όχι συν-ένοχοι.
Αν σε όλα αυτά προστεθεί η απαράδεκτη, απάνθρωπη και ταιριαστή μόνο σε στρατοδικεία, πρόσφατη απόφαση για διεξαγωγή της δίκης χωρίς την παρουσία κατηγορουμένων, αλλά ούτε και συνηγόρων (!), πολύ φοβόμαστε πως η έδρα δεν άφησε άλλη αξιοπρεπή επιλογή από αυτήν της αποχώρησης, ωθώντας μάλιστα τέσσερις εξ αυτών στο έσχατο και άκρως επικίνδυνο μέσο της απεργίας πείνας, προκειμένου να εισακουστούν.
Στεκόμαστε στο πλευρό τους, συνυπογράφουμε τα αυτονόητα αιτήματά τους για μια ανοιχτή και δίκαιη δίκη και καλούμε τους υπεύθυνους να πάψουν την παράνομη πρακτική των δικών «εντός φυλακής» και να αναλάβουν τις ευθύνες τους ενόψει της απεργίας πείνας των κατηγορουμένων.
