Η ποινικοποίηση της φτώχειας και της αντίστασης στην υπόθεση των αδελφών Τσουβαλάκη

Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2010,

Για δύο κλοπές λάπτοπ και μερικών μπαταριών κινητών τηλεφώνων μικρής αξίας, από καταστήματα μεγάλων αλυσίδων επιχειρήσεων, «κλοπές κατ' εξακολούθηση, κατ' επάγγελμα και κατά συνήθεια», το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών αποφάσισε την επιβολή κάθειρξης 6 ετών στον Νικόλαο Τσουβαλάκη, ο οποίος σύμφωνα με μάρτυρες υπεράσπισης είχε την ευθύνη να συντηρεί τον ασθενή αδελφό του και τα άλλα τρία αδέλφια του που νοσηλεύονται σε ψυχιατρεία και φυλάκισης 4 ετών στον Θεόδωρο Τσουβαλάκη, ο οποίος έχει 67% αναπηρία λόγω εγκεφαλικού που υπέστη το 2000 και μετά βίας αυτοσυντηρείται, με την αναγνώριση του ελαφρυντικού της «καλής συμπεριφοράς μετά την πράξη».
Σύμφωνα με την απόφαση οι δύο καταδικασθέντες πρέπει να εκτίσουν τις ποινές που τους επιβλήθηκαν.
Ο Νικόλαος Τσουβαλάκης επέστρεψε στις Δικαστικές Φυλακές Τρικάλων, όπου κρατείται εδώ και 20 μήνες, ενώ ο ανάπηρος Θεόδωρος οδηγήθηκε στις Δικαστικές Φυλακές Χανίων παρά την απόφαση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου που είχε αναστείλει ως τη δευτεροβάθμια δίκη την έκτιση της ποινής των επτά ετών.
Από την Παρασκευή 20 Αυγούστου ο Νίκος Τσουβαλάκης βρίσκεται σε απεργία πείνας στις Φυλακές Τρικάλων διαμαρτυρόμενος για τον τρόπο απονομής της δικαιοσύνης καθώς και για την εκπλήρωση του αιτήματος του να μεταβεί στις αγροτικές φυλακές Αγιάς Χανίων Κρήτης, κοντά στον αδελφό του. Να σημειωθεί ότι ο οργανισμός του είναι καταβεβλημένος, είναι υπερτασικός πάσχει από αναπνευστικά προβλήματα και η κίνηση αποχής από τροφή αποβαίνει ιδιαίτερα επικίνδυνη για τη ζωή του.
Ο Νίκος Τσουβαλάκης ανήκει στην κατηγορία των πολιτών που αντιστέκονται. Στις 22/4/2009 έγραφε στον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών, πριν ακριβώς ένα χρόνο: «Η κοινωνία δεν κινδυνεύει από εμένα, από τα κόμματα εξουσίας κινδυνεύει, που όπως βλέπετε, η κοινωνική παρακμή, η διαφθορά και η ζούγκλα της βίας έχουν γίνει καθεστώς και οι κλοπές και η κακουργηματική ιδιοτέλεια και απάτη κατά συρροήν από την πολιτική και οικονομική μαφία της χώρας μένουν στο ποινικό απυρόβλητο, παρότι κατασπατάλησαν και λεηλάτησαν, με τη διαπλοκή και τους αδίστακτους "νταβατζήδες", όλον τον προϋπολογισμό και τα δημόσια Ταμεία».
Κατά τη διάρκεια της κράτησής του στον Κορυδαλλό είχε κάνει τρεις απεργίες πείνας: δύο για τις βάρβαρες συνθήκες κράτησης και μία για συμπαράσταση στον προφυλακισμένο (σ.σ. από τα γεγονότα του Δεκέμβρη 2008) Θοδωρή Ηλιόπουλο.
Η Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων υποστηρίζει το αίτημα των αδελφών να εκτίσουν την ποινή τους στην ίδια φυλακή και κοντά στο συγγενικό τους περιβάλλον. Πρόκειται περί του αυτονόητου, όπως αυτονόητο είναι η πολιτεία να αποκαθιστά τις αδικίες σε βάρος φτωχών και απροστάτευτων ανθρώπων. Η υπόθεση των αδελφών Τσουβαλάκη έρχεται να επιβεβαιώσει το πέρασμα από το κράτος πρόνοιας στο κράτος τιμωρίας καθώς και τη θέση της φυλακής στη νέα διαχείριση της εξαθλίωσης ώστε να ενισχυθεί η πειθάρχηση των περιθωριοποιημένων κοινωνικά εργαζομένων.
Η απεργία πείνας είναι η ύστατη αντίστασή του σε ένα σύστημα που ποινικοποιεί την φτώχεια και οδηγεί τους κρατούμενους στην εξόντωση.