ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΣΤΟ ΘΑΛΑΜΟ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΟΥΤΣΗΣ- ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ

Αλλεπάλληλοι επιθανάτιοι ρόγχοι, αίματα από τη μύτη και το στόμα. Οι παλμοί πέφτουν και η καρδιά σταματάει να δίνει σήμα. Κλοτσιές στην πόρτα του θαλάμου, φωνές. Μάταια γιά αρκετή ώρα φωνάζουμε τους δεσμοφύλακες να ανοίξουν.. Ο πρώτος που φτάνει, ψυχρός, κυνικός, δέσμιος του διαρκή του φόβου γιά απόδρ! αση μέσω σκηνοθετημένων περιστατικών αλλά και των πολλών ταινιών που βλέπει, αρνήθηκε κατηγορηματικά να ξεκλειδώσει. Ούτε καν η θέα του αιμόφυρτου σε κώμα παιδιού δεν τον συγκίνησε. Έπρεπε, λέει, να ενημερώσει το διευθυντή. Άλλο ένα δεκάλεπτο καθυστέρησης και η καρδιά του Σπύρου Γαρδικλή δεν αντέχει άλλο. Η πόρτα του σωφρονισμού γίνεται συνώνυμο με την πύλη για τον Άδη. Δεν υπάρχει φορείο γιά να μετακινήσει το νεκρό, ενώ παράλληλα είναι γνωστό ότι όταν κλειδώνουν τα κελιά και τους θαλάμους η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και το ιατρικό προσωπικό εξαφανίζονται. Η καταμέτρηση των κρατουμένων είναι η τελευταία διαδικασία. Και σήμερα έλειπε ο Σπύρος. Οι υπόλοιποι απλά μετράμε τους νεκρούς μας και ορισμένοι ορκιζόμαστε εκδίκηση.
Να γκρεμίσουμε τις φυλακές
Αντίο Σπύρο
Αγροτικές Φυλακές Κασσαβέτειας Βόλου, 4/6/09
ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΟΥΤΣΗΣ- ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ