Το μυστήριο του φλεγόμενου κελιού 80

ΤΟ ΒΗΜΑ

Οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι αδυνατούν να δώσουν πειστικές απαντήσεις για την καθυστερημένη επέμβασή τους

* Εντός των προσεχών ημερών θα παραδοθεί το πόρισμα για τις συνθήκες υπό τις οποίες απανθρακώθηκαν τέσσερις κρατούμενοι στον Κορυδαλλό

K. ΧΑΤΖΙΔΗΣ

«Λίγα λεπτά μετά τις 12 το βράδυ άκουσα τους κρατουμένους να φωνάζουν και να διαμαρτύρονται, να χτυπούν τις πόρτες και να προκαλούν εκκωφαντικό θόρυβο. Δεν μπορούσα όμως από τη θέση όπου βρισκόμουν να αντιληφθώ τον λόγο της διαμαρτυρίας τους. Δεν γνωρίζω γιατί οι υπάλληλοι της Δ´ Πτέρυγας επενέβησαν στο κελί 80 ύστερα από ένα τέταρτο». H μαρτυρία υπαλλήλου των φυλακών Κορυδαλλού προς «Το Βήμα» είναι αποκαλυπτική. Υπογραμμίζει την ανεξήγητη αδιαφορία και αμέλεια που επέδειξαν οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι της Δ´ Πτέρυγας των φυλακών Κορυδαλλού τα μεσάνυχτα της 30ής Απριλίου όταν έπειτα από πυρκαϊά που εκδηλώθηκε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες στο κελί 80 βρήκαν τραγικό θάνατο τέσσερις κρατούμενοι. Έναν μήνα μετά το πρωτοφανές στα χρονικά περιστατικό, το κενό των 15 κρίσιμων λεπτών δεν έχει ακόμη καλυφθεί. Παρά τις επίμονες ερωτήσεις των εισαγγελικών λειτουργών που έχουν αναλάβει τη διερεύνηση της υπόθεσης, οι εμπλεκόμενοι σωφρονιστικοί υπάλληλοι αδυνατούν να δώσουν πειστικές απαντήσεις. Πώς γίνεται ο σωφρονιστικός υπάλληλος κ. Γιώργος Ντελάκης, ο οποίος είχε βάρδια στη Δ´ Πτέρυγα, να άκουσε με δραματική καθυστέρηση τις κραυγές αγωνίας δεκάδων κρατουμένων που καλούσαν σε βοήθεια μετά την εκδήλωση της πυρκαϊάς στο κελί 80 που βρίσκεται στον πρώτο όροφο; Το ερώτημα αποκτά μεγαλύτερη σημασία αν ληφθούν υπόψη η χωροταξία της Δ´ Πτέρυγας και η θέση του εν λόγω σωφρονιστικού υπαλλήλου την κρίσιμη ώρα.

Για δύο ημέρες οι έγκλειστοι των φυλακών Κορυδαλλού απείχαν από το συσσίτιο εκφράζοντας με αυτόν τον τρόπο τη διαμαρτυρία τους για τον θάνατο των τεσσάρων συγκρατουμένων τους. H αντίδρασή τους ωστόσο δεν προκάλεσε ανησυχία στους υπευθύνους των φυλακών Κορυδαλλού - κάθε άλλο μάλιστα. H συγκέντρωση όλων των κρατουμένων στον προαύλιο χώρο τούς έδωσε τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουν εξονυχιστικό έλεγχο σε ένα προς ένα τα κελιά. Όταν ήρθε η ώρα του απολογισμού, τα αντικείμενα που συγκεντρώθηκαν θύμιζαν ένα απέραντο αυτοσχέδιο οπλοστάσιο, το οποίο περιελάμβανε ακόμη και γάντζο με το σχοινί διαφυγής.

Όπως ο ίδιος ο κ. Γ. Ντελάκης έχει καταθέσει, είκοσι λεπτά μετά τα μεσάνυχτα της 30ής Μαρτίου, στο πλαίσιο του καθιερωμένου ελέγχου, βρισκόταν στον δεύτερο όροφο της Δ´ Πτέρυγας. «Φθάνοντας στο κελί 120 ειδοποιούμαι από τους κρατουμένους ότι υπάρχει φωτιά σε ένα κελί του πρώτου ορόφου» αναφέρει στην κατάθεσή του ο Γ. Ντελάκης. Πού βρίσκεται το κελί 120; Ακριβώς πάνω από το φλεγόμενο κελί 80! Στο καιόμενο κελί ο δεσμοφύλακας έφθασε 24 λεπτά μετά τα μεσάνυχτα, αφού προηγουμένως ειδοποίησε μέσω ασυρμάτου τον υπαρχιφύλακα κ. Νίκο Μαντζουράνη. Εκεί ο υπαρχιφύλακας δοκίμασε να ανοίξει το κελί 80. «Με το που άνοιξα την πόρτα πετάχθηκαν φλόγες από το κελί» υπογραμμίζει στην κατάθεσή του ο N. Μαντζουράνης. «H ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική. Το μόνο που μπόρεσα να διακρίνω ήταν οι πολλές εστίες φωτιάς τις οποίες προσπαθήσαμε να κατασβέσουμε». Στο έργο της κατάσβεσης μάλιστα κρίθηκε σκόπιμο να συμμετάσχουν και οι κρατούμενοι τεσσάρων γειτονικών κελιών.

Την ίδια στιγμή κατέφθασε στο κελί 80 ο εφημερεύων γιατρός των φυλακών κ. Νίκος Μανιάκος. H εικόνα που είδε ήταν αποκαρδιωτική. «Δύο κρατούμενοι ήταν απανθρακωμένοι στο επάνω κρεβάτι, απέναντι από την είσοδο του κελιού. Ένας άλλος κρατούμενος με εγκαύματα τρίτου βαθμού σε όλο του το σώμα, με ταχύπνοια και χωρίς καμία αντίδραση σε εξωτερικά ερεθίσματα βρισκόταν καθιστός στο ίδιο κρεβάτι». Ο εν λόγω κρατούμενος θα αφήσει λίγα λεπτά αργότερα την τελευταία του πνοή, ενώ το ίδιο τέλος είχε και ο Νικολάε Ράντου, παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που κατέβαλλε για αρκετές ημέρες το ιατρικό προσωπικό του νοσοκομείου «Ερυθρός Σταυρός».

Ένα άλλο στοιχείο που προκαλεί προβληματισμό στους διενεργούντες την έρευνα σχετίζεται με την ασυνήθιστη διαδρομή που ακολούθησε ο σωφρονιστικός υπάλληλος κ. Γ. Ντελάκης κατά τη διάρκεια της βάρδιάς του. Ενώ ορθώς ξεκίνησε τον έλεγχο στα κελιά της Δ´ Πτέρυγας από το ισόγειο του κτιριακού συγκροτήματος, στη συνέχεια προτίμησε να παρακάμψει τον πρώτο όροφο για να βρεθεί στον δεύτερο όροφο. «Στις 00.20 ο συνάδελφος Ντελάκης Γιώργος ξεκίνησε να κάνει τον καθιερωμένο έλεγχο της πτέρυγας» τονίζει ο κ. Βασίλης Ζήσης και προσθέτει: «Ξεκινώντας από το ισόγειο, κατόπιν κατευθύνθηκε στον δεύτερο όροφο».

Σαν να μην έφτανε αυτό, κρατούμενοι της Δ´ Πτέρυγας δεν διστάζουν να μιλήσουν για ύποπτες κινήσεις των σωφρονιστικών υπαλλήλων στο κελί όπου βρήκαν τραγικό θάνατοι οι τέσσερις κρατούμενοι. Όπως υποστηρίζουν, λίγα λεπτά πριν από την εκδήλωση της πυρκαϊάς παρατήρησαν δύο σωφρονιστικούς υπαλλήλους να εισέρχονται στο κελί 80! Αυτό ανέφερε, μεταξύ άλλων, κρατούμενος ο οποίος μετήχθη στις φυλακές της Χαλκίδας λίγες ημέρες μετά το τραγικό συμβάν.

Το μυστήριο έρχεται να επιτείνει ρουμάνος κρατούμενος των φυλακών Κορυδαλλού ο οποίος διατείνεται ότι προειδοποίησε τον ετεροθαλή αδελφό του Νικολάε Ράντου - ενός εκ των τριών Ρουμάνων που βρήκαν τραγικό θάνατο μαζί με τον Νίκο Στρουμπάκο - να μην μπει στο κελί του το βράδυ της 30ής Μαρτίου γιατί υπήρχαν πληροφορίες ότι θα το κάψουν.

Ωστόσο η πιθανότητα οι τέσσερις κρατούμενοι να έπεσαν θύματα εγκληματικής ενέργειας δεν υιοθετείται από τους αξιωματικούς της Ελληνικής Αστυνομίας και τους εμπειρογνώμονες της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, οι οποίοι εντός των επομένων ημερών αναμένεται να παραδώσουν το πόρισμα των ερευνών τους. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η άποψη που εξέφρασε προς «Το Βήμα» αρμόδιος παράγοντας: «H έρευνα, όπως γνωρίζετε, κινείται προς κάθε κατεύθυνση. Υπ' αυτήν την έννοια, δεν αποκλείεται και η περίπτωση εγκληματικής ενέργειας, την οποία όμως θα πρέπει να δούμε πιο σφαιρικά... Εκ των έσω, φέρ' ειπείν».

TA ΘΥΜΑΤΑ

Νίκος Στρουμπάκος: 44 ετών, εξέτιε ποινή κάθειρξης οκτώ ετών για αδικήματα του νόμου περί ναρκωτικών. Στις φυλακές Κορυδαλλού εγκλείστηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2005. Στις 20 Σεπτεμβρίου του ιδίου έτους, η μητέρα του Διονυσία Στρουμπάκου αποπειράθηκε κατά τη διάρκεια επισκεπτηρίου να εισαγάγει στις φυλακές Κορυδαλλού 52 γραμμάρια ηρωίνης, τα οποία είχε κρύψει στα τακούνια παπουτσιών που προόριζε για τον γιο της.

Μαριάν Γκρέκα: 38 ετών, εξέτιε ποινή κάθειρξης επτά ετών για κλοπές. Είχε καταδικασθεί σε ποινή φυλάκισης ενός έτους για παράνομη είσοδο στην Ελλάδα. Στις 9 Ιουλίου 2004 αποφυλακίστηκε (εξέτιε την ποινή της στις φυλακές Άμφισσας), αλλά στις 16 Αυγούστου συνελήφθη για κλοπές. Στις 31 Αυγούστου προφυλακίστηκε (φυλακές Κορυδαλλού).

Φανέλ Παντουράρου: 34 ετών. Τον βάρυναν δύο καταδικαστικές αποφάσεις, για παράνομη είσοδο στην Ελλάδα και ληστεία. Μετά την έκτιση της πρώτης ποινής του στις φυλακές Μαλανδρίνου, 20 Απριλίου 2004, αποφυλακίστηκε και αυθημερόν απελάθηκε από τη χώρα. Τρεις μήνες αργότερα, τον Ιούλιο του 2004, συνελήφθη για ληστεία και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 3,6 ετών. Μετά τον εγκλεισμό του στις φυλακές Κορυδαλλού, 28 του μηνός, τιμωρήθηκε τρεις φορές με περιορισμό σε ειδικό κελί.

Νικολάε Ράντου: 30 ετών, υπόδικος για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης και εμπορία ανθρώπων. Στις φυλακές Κορυδαλλού οδηγήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2005. Ο ετεροθαλής αδελφός του, όπως λέγεται, την ίδια ημέρα τον προειδοποίησε να αποφύγει να μπει στο κελί 80: «Μην πας απόψε, θα το κάψουν».

http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=14750&m=A31&aa=1

Φυλακές - Σύγχρονες κοινωνικές χωματερές

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΣΩΤΗΡΧΟΥ

Φυλακές: Κολαστήρια; Κοινωνικές χωματερές στη νεοφιλελεύθερη εκδοχή τους; Εκκολαπτήρια εγκλήματος; Ή μήπως, στη νεοελληνική πραγματικότητα, φτάσαμε από το σωφρονισμό στη... εξόντωση κρατουμένων; Και γιατί να μην τολμήσουμε να συζητήσουμε την... κατάργησή τους;

Τις σύγχρονες διαστάσεις του θέματος μας δίνει η επ. καθηγήτρια Εγκληματολογίας στο Πάντειο Αφροδίτη Κουκουτσάκη:

«Όπως έλεγε ο Φουκό, "την ίδια στιγμή που σχεδιαζόταν η εφαρμογή της, η φυλακή αποτελούσε αντικείμενο της πιο βίαιης κριτικής". Παρ' όλ' αυτά απέκτησε ηγεμονικό ρόλο στο χώρο των τιμωρητικών πρακτικών, επιδεικνύοντας εξαιρετική αντοχή στο χρόνο, έτσι ώστε, κατά τις τελευταίες δεκαετίες, να διανύουμε μια ακόμα περίοδο μεγάλου εγκλεισμού με δραματικά ανοδικούς δείκτες φυλάκισης σε παγκόσμιο επίπεδο και αντίστοιχη επιδείνωση των συνθηκών ζωής των εγκλείστων. Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι οι πολιτικές "μηδενικής ανοχής" και η μαζική φυλάκιση, η οποία εξελίσσεται σε ΗΠΑ και Ευρώπη, είναι το άλλο πρόσωπο των πολιτικών διαχείρισης της ανεργίας, σ' ένα γενικότερο πλαίσιο υποχώρησης του κράτους πρόνοιας και ενίσχυσης του τιμωρητικού: οι δείκτες φυλάκισης ακολουθούν τους δείκτες ανεργίας, ανεξάρτητα από τις διακυμάνσεις της εγκληματικότητας, η οποία μπορεί να παραμένει σταθερή ή και να παρουσιάζει υποχώρηση. Σταθερό ιστορικό δεδομένο αποτελεί και το γεγονός ότι ο συνήθης ποινικός πληθυσμός στρατολογείται από τα πιο περιθωριοποιημένα στρώματα, αυτά τα οποία εντάσσονται στους πλέον υποβαθμισμένους τομείς της αγοράς εργασίας και, συνηθέστερα, εκτός αυτής. Φαινόμενο που άπτεται άμεσα και της ιδεολογικής λειτουργίας του ποινικού συστήματος, το οποίο "κατασκευάζει" εχθρούς και συντελεί στο να θεωρούνται tout court εγκληματίες όχι μόνον οι ένοχοι αλλά όλοι οι ανήκοντες στην ίδια ομάδα προέλευσης, εθνική, φυλετική... Έτσι και ο λόγος περί εγκληματικότητας ταυτίζεται με το λόγο περί των περιθωριοποιημένων στρωμάτων και η αναπαράσταση αυτών των πληθυσμών είναι μια αναπαράσταση "εσωτερικού εχθρού". Η ρητορική, συνεπώς, της "κοινωνικής άμυνας" δεν εστιάζει πλέον στην "αναμορφωτική" και "επανακοινωνικοποιητική" λειτουργία της φυλακής, καθώς αποκαλύπτεται ως κυρίαρχος ο στόχος της εξουδετέρωσης του "εγκληματικού σύμπαντος": ο εγκληματίας δεν θεωρείται περιστασιακά κακός που μπορεί να "αναμορφωθεί", αλλά κοινωνικά επικίνδυνος που πρέπει να εξουδετερωθεί. Δεν θα πρέπει, λοιπόν, να μας ξαφνιάζει το γεγονός ότι η σύγχρονη φυλακή είναι κατεξοχήν μια φυλακή - αποθήκη, με αρχιτεκτονική και οργανωτική δομή τέτοια που να της επιτρέπει να μετατρέπεται εύκολα σε χαράκωμα».

Όσο για τα προβλήματα; Πανθομολογούμενα:

* Ο ίδιος ο υπουργός Δικαιοσύνης παραδέχθηκε στη Βουλή αμέσως μετά το τραγικό συμβάν που κόστισε ανθρώπινες ζωές ότι «το καθεστώς που υπάρχει είναι μεσαιωνικό» καθώς «έχουμε στις φυλακές 9.500 κρατούμενους σε 5.500 θέσεις».

* «Σωφρονισμός - επανένταξη: ο ανεκπλήρωτος στόχος» είναι ο εύγλωττος τίτλος της φετινής έκθεσης του Συνηγόρου του Πολίτη στην ενότητα των φυλακών ο οποίος δέχεται κατά μέσον όρο ετησίως περίπου 50 αναφορές για θέματα φυλακής που κυρίως αφορούν την ανάγκη μεταγωγής των κρατουμένων ώστε να διευκολύνεται η επικοινωνία τους με το οικογενειακό περιβάλλον όσο και με τη χορήγηση τακτικών αδειών για τους ίδιους λόγους, θέματα που αναδεικνύονται έτσι σε ζωτικής σημασίας για τους έγκλειστους. Κοινή συνισταμένη των διαπιστώσεών του είναι πως, παρ' όλο που ο κρατούμενος δικαιούται να γνωρίζει το λόγο επιβολής πειθαρχικών ποινών ή απόρριψης των αιτημάτων του, σπανίως οι αποφάσεις της διοίκησης είναι αιτιολογημένες επιτείνοντας έτσι την αίσθηση αυθαιρεσίας, απόρριψης αλλά και προσβολής στην προσωπικότητά τους. Απουσία μέτρων επανένταξης και δυσκολίες διορισμού στο Δημόσιο αλλά και προβλήματα τόσο στον τομέα της απασχόλησης - εκπαίδευσης - επιμόρφωσης κρατουμένων κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού όσο και στις συνθήκες κράτησης, καθώς διαπιστώνονται κακοτεχνίες ακόμη και στις νέες φυλακές είναι μερικές από τις επισημάνσεις που μας έκαναν οι ειδικοί επιστήμονες του Συνηγόρου.

* Στην αυστηροποίηση στην απονομή δικαιοσύνης από τα ποινικά δικαστήρια, ιδιαίτερα μετά το σκάνδαλο για το παραδικαστικό κύκλωμα αποδίδει την έκρηξη του πληθυσμού των φυλακών το τελευταίο διάστημα ο δικηγόρος και μέλος της Ελληνικής Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Ιωάννης Ιωαννίδης: «Τούτο συμβαίνει διότι, ενώ κάθε φορά που ανακύπτει κάποιο σκάνδαλο μπαίνουν στο μικροσκόπιο των επιθεωρητών οι απαλλακτικές ή επιεικείς αποφάσεις, αντιθέτως, ποτέ δεν ελέγχεται πειθαρχικά δικαστής που καταδικάζει εξοντωτικά ή προφυλακίζει αυθαίρετα. Υπάρχει χρεία άλλων αποδείξεων για την έξαρσή του, όταν, με την έναρξη του τρέχοντος δικαστικού έτους και με διαφορά μιας εβδομάδας, τόσο ο υπουργός Δικαιοσύνης όσο και ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου προέβησαν σε εκκλήσεις προς τους δικαστές να πράξουν το αυτονόητο, δηλαδή να δικάζουν κατά συνείδηση και να μην εξαντλούν κάθε όριο αυστηρότητας; Εντούτοις, η πρωτοφανής αυτή πρωτοβουλία, δεν είχε την απαιτούμενη απήχηση. Έτσι η Ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας αναγκάστηκε πριν από λίγες μέρες να χρησιμοποιήσει ιδιαίτερα σκληρή γλώσσα, κάνοντας λόγο για «εξοντωτικές, μεσαιωνικές ποινές» και για «ακάθαρτη κάθαρση» και να προκηρύξει «προειδοποιητική πανελλαδική αποχή από τα δικαστήρια στις 22 Μαΐου».

* «Η κατάσταση στις φυλακές έχει οδηγηθεί σ' αυτή την τραγική εξέλιξη λόγω του υπερπληθυσμού και καμία λύση δεν μπορεί να βρεθεί αν δεν αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα το οποίο εντείνεται από το γεγονός πως οι δίκες δεν γίνονται εγκαίρως, επιβάλλονται στερητικές της ελευθερίας ποινές ακόμη και για μικροαδικήματα, ενώ θα έπρεπε αυτές να επιβάλλονται κατ' εξαίρεση, δεν γίνεται χρήση άλλων προβλεπόμενων μέτρων όπως είναι οι αναστολές και οι υφ' όρων απολύσεις, δεν υπάρχει διαχωρισμός κρατουμένων, κρατούνται όλοι μαζί, με αποτέλεσμα οι φυλακές να αποτελούν ακόμη τόπο διάδοσης της τοξικομανίας αλλά και σχολές τελειοποίησης του εγκλήματος, ενώ φυλακίζονται πολύ πιο εύκολα οι αλλοδαποί όχι επειδή εγκληματούν περισσότερο αλλά επειδή είναι στο στόχαστρο των κατασταλτικών μηχανισμών και οι δικαστές τους βλέπουν διαφορετικά, ενώ ταυτόχρονα είναι μεγάλος ο σκοτεινός αριθμός της εγκληματικότητας δηλαδή τα ανεξιχνίαστα εγκλήματα που μπορεί να διαπράττουν Έλληνες», είναι η συνοπτική ματιά στο πρόβλημα από την πρόεδρο της Εθνικής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καθηγήτρια Αλίκης Γιωτοπούλου Μαραγκοπούλου, η οποία συνηγορεί υπέρ μιας ποινής επιτήρησης ίσως με ηλεκτρονικά μέσα.

Γιατί όμως η συζήτηση να περιστρέφεται γύρω από τη διαχείριση των προβλημάτων; Γιατί δεν ανατριχιάζουμε στο άκουσμα της δημιουργίας νέων φυλακών αλλά αντιδρούμε όταν κάποιος τολμήσει να προτείνει την... κατάργησή τους;

Μια υπέρβαση από το συνήθες πλαίσιο της προβληματικής για τις φυλακές προτείνει ο αν. καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου Βασίλης Καρύδης:

«Όλοι σήμερα συμφωνούν για τις αρνητικές συνέπειες του εγκλεισμού. Ποια είναι όμως τα όρια της όποιας σωφρονιστικής μεταρρύθμισης; Υπάρχει η άποψη ότι στις σημερινές συνθήκες η φυλακή αποτελεί αναγκαίο μέσο για τη διατήρηση της υφιστάμενης κοινωνικής τάξης και κατά συνέπεια εκ των πραγμάτων αναπαράγει και ενδυναμώνει την εγγενή της παθολογία. Γιατί όμως ένας θεσμός που παραβιάζει συστηματικά τα ανθρώπινα δικαιώματα και από τη φύση του δεν μεταρρυθμίζεται, να μη μπορεί να καταργηθεί και ν' αντικατασταθεί από άλλες μορφές κοινωνικού ελέγχου; Όσοι θεωρούν ότι κάτι τέτοιο αποτελεί ουτοπία πρέπει να αναλογιστούν ότι παρόμοιες αντιδράσεις υπήρξαν και όταν καταργήθηκαν οι σωματικές ποινές ή όταν -πολύ πιο πρόσφατα- η θανατική ποινή πέρασε στο μουσείο των ποινικών θεσμών της Ευρώπης. Σύμφωνα με το Σύνταγμα και τον Σωφρονιστικό Κώδικα, ο τιμωρητικός εγκλεισμός (πρέπει να) συνίσταται αποκλειστικά στον περιορισμό της ελευθερίας κίνησης του δράστη κατά τόπο και χρόνο. Γιατί λοιπόν -για παράδειγμα- να μη χρησιμοποιηθεί η ηλεκτρονική επιτήρηση ως η κύρια μορφή περιορισμού της ελευθερίας και για τα σοβαρά εγκλήματα; Στις αντιδράσεις θεωρώ ότι λανθάνει η μη ομολογημένη αντίληψη ότι η φυλακή αποτελεί τόπο οδύνης και τιμωρίας που (καλώς) σωρεύει πρόσθετα δεινά στον δράστη σοβαρών εγκλημάτων. Θα πρότεινα λοιπόν να αντικατασταθεί η φυλάκιση από άλλες μορφές επιτήρησης ως η κύρια περιοριστική της ελευθερίας ποινή. Η σημερινή μορφή του τιμωρητικού εγκλεισμού να διατηρηθεί αποκλειστικά και μόνο για τους υπότροπους δράστες κακουργημάτων ή για όσους δράστες σοβαρών κακουργημάτων παραβιάζουν τους όρους της ηλεκτρονικής -ή άλλης- επιτήρησης, με τελικό προγραμματικό στόχο την οριστική κατάργηση της φυλακής ως ιστορικό απολίθωμα και προσβολή του νομικού μας πολιτισμού».

Άλλωστε κάτι τέτοιο δεν είναι ανέφικτο. Η συζήτηση για την κατάργηση των φυλακών δεν στερείται ιστορικού προηγούμενου: τα ιστορικά παραδείγματα όμως είναι περιστασιακά και χωρίς συνέχεια, κυρίως τις δεκαετίες του '60-'70 σε πολιτείες των ΗΠΑ και τη Σκανδιναβία. Ωστόσο δεν αποτελεί μία παγιωμένη πρακτική αλλά ακόμη το ζητούμενο. Σε ό,τι αφορά τρόπους έκτισης των ποινών σε πάρα πολλές χώρες καταβάλλονται προσπάθειες για την αναζήτηση άλλων λύσεων στο πλαίσιο ελέγχου του πληθυσμού των φυλακών και πολλές φορές θεσμοθετούνται με διαφορετική κατά χώρα απήχηση και έκταση εφαρμογής, όπως αναπτύσσεται στη διδακτορική διατριβή «Η επιτήρηση ως τιμωρία, περιορισμός ή επέκταση του εγκλεισμού», του εγκληματολόγου Νίκου Κουλούρη.

Μήπως θα έπρεπε να ξεκινήσουν και στη χώρα μας αυτές οι διαδικασίες από το να αναζητείται ο εξανθρωπισμός ενός εξ ορισμού απάνθρωπου θεσμού; Τις διαστάσεις του ως εργαστήριο εξόντωσης και παραγωγής εγκληματιών μας δίνουν τόσο οι μαρτυρίες κρατουμένων όσο και οι επιστημονικές έρευνες για την -προδιαγεγραμμένη- πορεία ανθρώπων που είχαν φυλακιστεί ως ανήλικοι καθώς και τα στοιχεία για τους θανάτους στις φυλακές.


Υπολογίζεται πως σημαντικός αριθμός εκουσίων θανάτων θα είχε αποτραπεί αν υπήρχε μια σωφρονιστική πολιτική πρόληψης της αυτοχειρίας στα ελληνικά καταστήματα κράτησης

«Κάθε θάνατος στη φυλακή είναι θάνατος στα χέρια του κράτους»

Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΣΩΤΗΡΧΟΥ

«Κάθε θάνατος κατά τη διάρκεια έκτισης της ποινής είναι θάνατος στα χέρια του κράτους», μας λέει η λέκτορας Εγκληματολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης Όλγα Θεμελή, αναδεικνύοντας τη λειτουργία των φυλακών ως χώρο εξόντωσης των κρατουμένων, καθώς συχνά με το έννομο αγαθό της ελευθερίας καταλύονται μαζί εκτός από εκείνα της εργασίας, επικοινωνίας, εκπαίδευσης και αυτό της υγείας, ακόμα και της ίδιας της ζωής.

Σύμφωνα με την έρευνα για τους θανάτους και τις αυτοκτονίες σε όλα τα σωφρονιστικά καταστήματα μεταξύ 1977-2000, που διεξήγαγε, ο αριθμός των θανάτων αυξήθηκε σημαντικά, κατά 60%, την τελευταία δεκαετία: ενώ τη δεκαετία 1981-1990 πέθαναν 191 κρατούμενοι, αυτήν που ακολούθησε (1991-2000) πέθαναν 306 κρατούμενοι.

Όσο για τις αυτοκτονίες; Ο δείκτης αυτοκτονιών στα ελληνικά καταστήματα κράτησης είναι 110 ανά 100.000 έγκλειστου πληθυσμού, ενώ ο αντίστοιχος στο γενικό πληθυσμό είναι 3.68%. «Αυτό σημαίνει ότι στη φυλακή αυτοκτονούν 27 φορές περισσότερο απ'ό,τι έξω, ενώ ο πραγματικός αριθμός αυτοκτονιών υπολογίζεται πως είναι υψηλότερος, καθώς τα καταγεγραμμένα επίσημα στοιχεία παρουσιάζουν πολλά προβλήματα εγκυρότητας και αξιοπιστίας: συχνά στα αρχεία είτε δεν καταγράφεται η αιτία θανάτου είτε απαντώνται ασαφείς και αόριστες ενδείξεις, όπως π.χ. ότι "βρέθηκε νεκρός"», μας εξηγεί. Ιδιαίτερα μάλιστα την τελευταία πενταετία (1996-2000) περίπου τα δύο τρίτα των θανάτων είναι «αγνώστου αιτίας».

Οι περισσότερες αυτοκτονίες, το 64,6%, σημειώνονται στο συγκρότημα του Κορυδαλλού -Δικαστική Φυλακή, Ψυχιατρείο, Νοσοκομείο- «αποδεικνύοντας τη δυσμενή επίδραση που ασκεί στην προσωπικότητα των κρατουμένων το πρόβλημα του υπερπληθυσμού». Ειδικότερα στο Ψυχιατρείο τελείται το ένα τρίτο των αυτοκτονιών της χώρας.

Το τραγικότερο; Οι δύο στους τρεις αυτόχειρες δεν ήταν καν καταδικασμένοι αλλά υπόδικοι, που αυτοκτόνησαν συνήθως αμέσως μετά τη φυλάκισή τους.

«Η αυτοκτονία αποτελεί ρητή άρνηση του θύματος να υπομείνει τα δεινά του εγκλεισμού. Πρόκειται για μια απελπισμένη "κραυγή διαμαρτυρίας".

Το παθογόνο περιβάλλον της φυλακής, προβλήματα ψυχικής υγείας και έντονα συναισθήματα ντροπής, τύψεων και ενοχών αποτελούν τα σημαντικότερα κίνητρα αυτόβουλης αφαίρεσης της ζωής».

Τι γίνεται για την αποτροπή τους;

«Η χώρα μας είναι από τις ελάχιστες στην Ευρώπη που δεν εφαρμόζουν προγράμματα πρόληψης αυτοκτονιών. Υπολογίζεται πως σημαντικός αριθμός εκουσίων θανάτων θα είχε αποτραπεί αν υπήρχε μια σωφρονιστική πολιτική πρόληψης της αυτοχειρίας στα ελληνικά καταστήματα κράτησης».

Η φυλακή όμως απειλεί και την υγεία των κρατουμένων: «Η ηπατίτιδα, οι γαστρεντερολογικές διαταραχές, τα δερματολογικά προβλήματα και τα προβλήματα όρασης απαντώνται στη συντριπτική πλειονότητα. Σημειώνεται και εδώ η έλλειψη μόνιμου ιατρικού προσωπικού βασικών ειδικοτήτων. Η μη δυνατότητα προληπτικού ελέγχου συχνά οδηγεί σε δραματικές εξελίξεις σε περίπτωση σοβαρών χρόνιων παθήσεων. Αλλά ακόμα και αν παρ' ελπίδα υπάρξει έγκαιρη διάγνωση, οι δυνατότητες μεθοδικής θεραπείας είναι εξαιρετικά περιορισμένες. Τα προβλήματα τόσο ψυχικής όσο και φυσικής υγείας είναι ακόμα σοβαρότερα μεταξύ των ανήλικων κρατουμένων. Σημαντική είναι και η έλλειψη μέτρων υγείας και υγιεινής στις έγκυες κρατούμενες και στα μωρά/παιδιά που μένουν στη φυλακή μαζί με τις μητέρες τους».

Όσο για την ψυχική τους υγεία;

«Η πλειονότητά τους υποφέρει από κάποιο πρόβλημα ψυχικής υγείας, το οποίο επιτείνεται κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στη φυλακή λόγω των "δεινών του εγκλεισμού". Στη χώρα μας η συντριπτική πλειονότητα των φυλακών δεν διαθέτει εξειδικευμένο προσωπικό ψυχικής υγείας».

Θα μπορούσαμε να κάνουμε λόγο για φυλακές-εργαστήρια εξόντωσης ή, σε ό,τι αφορά τους θανάτους, κρατικές δολοφονίες;

«Κάθε θάνατος κατά τη διάρκεια της έκτισης της ποινής είναι θάνατος στα χέρια του κράτους. Θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι η μη επαρκής προστασία και προάσπιση του εννόμου αγαθού της υγείας στη φυλακή -με αποτέλεσμα τον υψηλό δείκτη θανάτων- οδηγεί σε μια νοσηρή αναβίωση της χρόνια καταργηθείσας θανατικής ποινής. Η φυλακή νοσεί. Μόνο η εφαρμογή των εναλλακτικών ποινών και άλλων μέτρων μπορεί να οδηγήσει σε μια δικαιοσύνη περισσότερο "επανορθωτική" και λιγότερο κατασταλτική. Σε ευνομούμενες πολιτείες η ποινή -αποποιώντας τον ανταποδοτικό και τιμωρητικό της χαρακτήρα- περιορίζεται στη στέρηση της φυσικής και μόνο ελευθερίας του ατόμου».


«Όποιος δεν τα έχει βιώσει δύσκολα θα το καταλάβει»

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΡΟΥΤΣΩΝΗ

Ένα ριάλιτι σόου μέσα σε τσιμεντένιους τοίχους, με κάγκελα ολόγυρα να θυμίζουν πως δεν υπάρχει τρόπος διαφυγής, χωρίς υποσχέσεις για καριέρα, εκτός ίσως απ' αυτήν που νομοτελειακά θα αναγκάσει πολλούς από τους «πρωταγωνιστές» να γυρίσουν ξανά στον τόπο της τιμωρίας...

Ένας αγώνας κεκλεισμένων των θυρών, με «παίκτες» και «ομάδες» χαμένους εκ των προτέρων. Ένα σύστημα χρεοκοπημένο, που απαξιώνει την ανθρώπινη ύπαρξη. Με την κοινωνία να έχει σχηματίσει αρνητική εικόνα για τη φυλακή και την αναπαραγωγή αυτής της εικόνας από τους κρατούμενους και τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους, η ποιότητα της ζωής «εντός των τειχών» αντικατοπτρίζει σε σημαντικό βαθμό το επίπεδο του πολιτισμού της κοινωνίας μας. Εκεί όπου η έννοια «σωφρονισμός» τείνει να εξαλειφθεί και αυτή του «καταστήματος» υπερισχύει (στις πλάτες των εγκλείστων), συμπολίτες μας και -προσφάτως- αλλοδαποί δίνουν μάχη για να διατηρήσουν την αξιοπρέπειά τους, να κρατήσουν ζωντανούς τους δεσμούς τους με τον «έξω κόσμο».

Η επικοινωνία μας με κρατούμενους της φυλακής Θεσσαλονίκης γίνεται μέσω τηλεφώνου. Ρωτάμε αν οι φυλακές είναι «σχολείο» παρανομίας και χρήσης ναρκωτικών όπως διαδίδεται αλλά διαψεύδεται από τους κρατούντες τα... κλειδιά. «Όταν ο υπάλληλος ασχολείται με το να κυνηγά το χρήστη, τότε αυτό λειτουργεί ως διαφήμιση για τα ναρκωτικά» μας λέει ο Κώστας Χατζήνας, κρατούμενος στα Διαβατά. «Δεν ζητάμε ατιμωρησία, απαιτούμε μόνο να ξεκόψουμε απ' ό,τι μας έφερε εδώ» συνεχίζει. «Κανείς δεν μας υπολογίζει, είμαστε ανύπαρκτοι για την κοινή γνώμη. Μόνη απασχόληση, η τηλεόραση και κάποιες σποραδικές δραστηριότητες γύρω από την απεξάρτηση», λέει με παράπονο. «Μας κρατούν με απίθανους τρόπους μέσα περισσότερο από το χρόνο ποινής» συμπληρώνει. «Όσο για τις συνθήκες... Ελλιπέστατη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, μεταγωγές - "απαγωγές" για λόγους τιμωρίας, εξευτελισμός όταν γυρνώντας από τις πενθήμερες άδειες μας περιμένει η απομόνωση - ύποπτοι εισαγωγής ναρκωτικών - και κάνουμε την ανάγκη μας μπροστά στους υπαλλήλους».
Η συνομιλία μας διακόπτεται, από το ακουστικό ακούγεται οχλαγωγία στους διαδρόμους, καθώς οι κρατούμενοι επιστρέφουν στα κελιά για το βράδυ. «Για αυτές τις συνθήκες Άγγλος πολίτης κέρδισε αγωγή (Peers VS Greece, 28524/95, 2001, ECHR 296) έναντι του ελληνικού κράτους στο Στρασβούργο, για παραβίαση του απορρήτου αλληλογραφίας. Εμείς δεν είμαστε Ευρωπαίοι;» ρωτά αποχαιρετώντας μας.

Πονάει δόντι, βγάζει δόντι!

Από τις φυλακές της Χαλκίδας ο Παναγιώτης Γεωργιάδης επιβεβαιώνει με καυστικό ύφος τα παραπάνω: «Όταν κάποιος έχει πρόβλημα στα δόντια, του τα βγάζουν! Η ανήκεστος βλάβη είναι προνόμιο των ίδιων που παίρνουν τις ευνοϊκές αποφάσεις» σημειώνει αναδεικνύοντας τη «ρουφιανιά» ως κυρίαρχο πρόβλημα της νοοτροπίας της φυλακής. «Αν δεν διαπλέκεσαι με όλο το σύστημα στις φυλακές, δεν έχεις καμία πιθανότητα ίσης αντιμετώπισης» συμπληρώνει, ενώ ο Γιώργος Βασιλείου από τον Κορυδαλλό απαιτεί να «εφαρμόζονται αυτά που κερδήθηκαν και δεν χαρίστηκαν. Είμαστε άνθρωποι με δικαίωμα στη ζωή, πληρώνουμε την παραβατικότητά μας».

Ίσως κανείς μας δεν ξέρει πως το λεμόνι στις φυλακές απαγορεύεται, αφού λογίζεται ως διαλυτικό της ηρωίνης και όχι ως φρούτο. Αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα του παραλογισμού που επικρατεί «μέσα». Όμως, όπως λέει ο Γιώργος, «το πιο δύσκολο πράγμα για κάποιον που βρίσκεται εδώ είναι ν' αποτυπώσει σ' ένα κομμάτι χαρτί αυτά που βιώνει καθημερινά. Όποιος δεν τα 'χει βιώσει δύσκολα θα τα καταλάβει».


«Μετά τη φυλάκιση το περιθώριο»

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΒΕΤΤΑ*

Οι Έλληνες πολίτες έχουν αντιληφθεί ότι το σωφρονιστικό πρόβλημα δεν αφορά μόνο κρατούμενους, αλλά την ευρύτερη κοινωνία: η κακή λειτουργία της φυλακής οδηγεί σε δυστυχία τους κρατούμενους μαζί με τον οικογενειακό τους περίγυρο. Μετά την αποφυλάκιση ακολουθεί το περιθώριο. Έχει σωστά ειπωθεί από τον Μ. Φουκό ότι η υποτροπή είναι η εκδίκηση των φυλακισμένων για τις κακές συνθήκες κράτησής τους.

Η ανακύκλωση του εγκλήματος επιδεινώνει την κατάσταση στις φυλακές υποβαθμίζοντας και τις πόλεις, δημιουργώντας ισόβιους ανέργους με εξαναγκασμένη ροπή προς το έγκλημα.

Γνωστά είναι τα ειδικότερα προβλήματα που προκύπτουν: αν στη φυλακή δεν υπάρχει ενημέρωση και λήψη μέτρων για την αποφυγή διάδοσης του AIDS, αυτή θα είναι αναπόφευκτη. Η φυλακή καθίσταται εστία διάδοσης στην κοινωνία. Έτσι και με τα ναρκωτικά: η συμφόρηση των φυλακών οδηγεί στην αδυναμία πρόληψης της εισαγωγής ουσιών στη φυλακή, έμμεσα «ενισχύει» το εμπόριο ναρκωτικών, οδηγεί σε αύξηση των εξαρτημένων.

Φαινόμενα ενδεικτικά των συνθηκών διαβίωσης:

* Η συγκέντρωση της προσοχής του προσωπικού των φυλακών στη φύλαξη (αποφυγή των αποδράσεων) και η παραγνώριση δημιουργικών δραστηριοτήτων.

* Κακές συνθήκες υγιεινής - ελλιπής υγειονομική περίθαλψη.

* Έλλειψη ψυχαγωγίας. Μόνη διέξοδος η τηλεόραση.

* Ελάχιστα προγράμματα κατάρτισης.

Η χρήση ουσιών στις φυλακές έχει απασχολήσει κυβερνητικούς και μη κυβερνητικούς οργανισμούς. Οι δράσεις τους κατά καιρούς ποικίλλουν, από απλές ενημερώσεις έως περιορισμένα προγράμματα θεραπείας/επανένταξης τοξικομανών κρατούμενων. Ελλείψει στοιχείων, η χρήση στις φυλακές είναι δύσκολο να υπολογιστεί με ακρίβεια.

-Από το 1999 μέχρι το 2004 λειτουργούσε (στο πλαίσιο του ΚΕΘΕΑ στη Θεσαλονίκη) το Κέντρο Υποστήριξης Φυλακισμένων και Αποφυλακισμένων χρηστών.

Η μονάδα συμβουλευτικής απευθύνεται σε κρατούμενους των Διαβατών, των Στρατιωτικών Φυλακών Θεσσαλονίκης, των Αγροτικών Φυλακών Κασσάνδρας και των Φυλακών Κομοτηνής, με παροχή πολύπλευρης υποστήριξης, νομικής πληροφόρησης κ.ά. Στόχος, η μείωση της βλάβης, η καλυτέρευση της ποιότητας ζωής στη φυλακή, η επανένταξη.

Η μονάδα υλοποιεί προγράμματα για υπόδικους, κατάδικους, εφήβους (συνεργασία με το πρόγραμμα «Ανάδυση»), αλλοδαπούς, γυναίκες, έγκλειστους στρατιώτες.

Από το 1999 ώς σήμερα εξυπηρετήθηκαν περίπου 1.000 άτομα, ενώ αρκετοί διέκοψαν την κράτηση με τις ευεργετικές διατάξεις του νόμου για να εισαχθούν σε θεραπευτικά προγράμματα.

*Υπεύθυνος Μονάδας Συμβουλευτικής Θεσσαλονίκης


«Ναρκοθετημένο μέλλον, προδιαγεγραμμένη πορεία»

Της ΒΑΝΑΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

Κρατούμενοι εξοικειωμένοι με τον υποπολιτισμό της φυλακής (έγκλημα και ναρκωτικά), καταδικασμένοι στην τεμπελιά και την απραξία, με ναρκοθετημένο μέλλον και προδιαγεγραμμένη την εγκληματική σταδιοδρομία όταν βγουν από τη φυλακή.

Αυτά είναι εν ολίγοις τα συμπεράσματα της έρευνας που έκανε το εργαστήριο ποινικών και εγκληματολογικών ερευνών του Πανεπιστημίου Αθηνών σε ανήλικους κρατούμενους, με επιστημονικό υπεύθυνο τον καθηγητή Εγκληματολογίας Ν. Κουράκη. Βασικός στόχος της έρευνας, που επιβεβαιώνει τα χάλια του σωφρονιστικού μας συστήματος και την απόλυτη αναποτελεσματικότητα του λεγόμενου σωφρονισμού, ήταν να διαπιστώσει τι απέγιναν Έλληνες ανήλικοι κρατούμενοι από τους οποίους είχαν ληφθεί συνεντεύξεις το 1993 στις φυλακές Κορυδαλλού και Κασσαβέτειας, και τι επιπτώσεις είχε αργότερα στη ζωή τους ο εγκλεισμός στη φυλακή.

Από τους 150 ανήλικους κρατούμενους που είχαν εξετασθεί το 1993, εντοπίσθηκαν τελικά, ύστερα από επίπονες προσπάθειες, οι 113. Οι 50 βρέθηκαν και πάλι στη φυλακή, κυρίως ως κατάδικοι και δευτερευόντως ως υπόδικοι, άλλοι 53 βρέθηκαν εκτός φυλακής, ενώ για 10 ακόμη νεαρούς διαπιστώθηκε ότι είτε νοσηλεύονταν σε ψυχιατρείο είτε ήταν στο εξωτερικό είτε είχαν πεθάνει. Ιδού τι προέκυψε:

- Από το 1993 και μέχρι το 1999-2000, δηλαδή σε διάστημα 6-7 ετών, μόνο ο ένας στους πέντε πρώην κρατούμενους δεν οδηγήθηκε κάποια στιγμή και πάλι στις φυλακές ούτε και του επιβλήθηκε κάποια ποινή, γεγονός που αποδεικνύει ότι δεν μπόρεσαν στην πλειονότητά τους να ορθοποδήσουν και να αποφύγουν την εκ νέου εμπλοκή τους με την ποινική Δικαιοσύνη. Μάλιστα, παραδέχτηκαν ότι είχαν διαπράξει και αδικήματα για τα οποία δεν συνελήφθησαν ποτέ, κυρίως κλοπές (18%), ενώ σε ανάλογες παραδοχές προέβησαν και οι 53 μη έγκλειστοι, κυρίως σε σχέση με κλοπές (26%) και απλές σωματικές βλάβες (32%).

- Ένας στους τέσσερις ερωτηθέντες αποδέχτηκε ρητά το ενδεχόμενο της διάπραξης νέων εγκλημάτων εφ' όσον βιώσει ματαίωση των προσπαθειών του, στοιχείο που επιβεβαιώνει ότι η διαδικασία βαθμιαίας προσαρμογής των ανήλικων στον ιδρυματικό υποπολιτισμό της φυλακής δυσχεραίνει αποφασιστικά ή καθιστά ανέφικτη την κοινωνική επανένταξη μετά την αποφυλάκισή τους. Έτσι, οι περισσότεροι ανήλικοι, σε ποσοστό που φτάνει το 80%, έχοντας ενστερνιστεί τα πρότυπα αυτού του υποπολιτισμού, οδηγούνται στη συνέχεια στη διάπραξη νέων αξιόποινων πράξεων.

-Όσοι ανήλικοι κρατούνταν το 1993 για σοβαρές αξιόποινες πράξεις με ποινή στέρησης της ελευθερίας από 2 έτη και πάνω, είχαν ήδη στη συντριπτική τους πλειονότητα, 96,7%, εγκλεισθεί και προηγουμένως σε σωφρονιστικό κατάστημα. Τις περισσότερες φορές, δηλαδή, είναι αναπόφευκτη η στροφή των ανήλικων στο έγκλημα και την εγκληματική σταδιοδρομία, ως μόνη πλέον διέξοδο στα αδιέξοδα της ναρκοεξαρτημένης ζωής τους.

-Πέρα από την επανειλημμένη εμπλοκή τους με τη Δικαιοσύνη, οι νεαροί που εξετάστηκαν κατά τη δεύτερη φάση της έρευνας φάνηκαν να είναι ακόμη δέσμιοι της εξάρτησης ή του εθισμού τους από ναρκωτικές ουσίες. Μόλις το 28% των ερωτηθέντων δεν είχαν δοκιμάσει ποτέ ναρκωτικά, ενώ περίπου το 37% των ερωτηθέντων παραδέχτηκαν ότι κάνουν συχνά χρήση ναρκωτικών ουσιών (στους έγκλειστους το ποσοστό είναι 43% και στους μη έγκλειστους 33%). Ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι το 19% των ερωτηθέντων θεώρησαν ότι επηρεάστηκαν στο να παίρνουν ναρκωτικά από τον εγκλεισμό τους στη φυλακή, ενώ μικρά είναι τα ποσοστά όσων απευθύνθηκαν σε κάποια θεραπευτική κοινότητα για να απεξαρτηθούν (23% έγκλειστοι και 17,5% μη έγκλειστοι).

-Ελάχιστη είναι και η βοήθεια για εξεύρεση εργασίας και γενικότερη στήριξη που παρέχεται στους νεαρούς αποφυλακιζόμενους από τους αρμόδιους φορείς. Στη συντριπτική τους πλειονότητα οι φορείς αυτοί δεν τηρούν αρχείο, ούτε και προσφέρουν ουσιαστική βοήθεια στους νεαρούς. Από επαφή που είχε η ερευνητική ομάδα με 24 φορείς δημόσιου και ιδιωτικού χαρακτήρα και με 14 πιστοποιημένες δομές αμιγούς επαγγελματικής αποκατάστασης (ΚΕΚ) με προγράμματα για ανήλικους παραβάτες, διαπιστώθηκε ότι μόνο 7 φορείς και δομές έδωσαν κάποια στοιχεία για τους νεαρούς που αναζητούσαν οι ερευνητές και ότι ελάχιστοι νεαροί του αρχικού δείγματος (συνολικά 14 περιπτώσεις) ζήτησαν από αυτούς και έτυχαν κάποιας βοήθειας, κυρίως χρηματικής.

Εξάλλου, οι θέσεις εργασίας που προκηρύσσονται από τον ΟΑΕΔ και που είναι επιδοτούμενες, δεν επαρκούν να καλύψουν το πρόβλημα της ανεργίας αυτών των νεαρών, αφού συνήθως αφορούν «κοινωνικά αποκλεισμένους», «αποφυλακισμένους», «πρώην χρήστες» κ.λπ., δηλαδή στερεότυπες κατηγορίες που, ήδη με το όνομά τους, προϊδεάζουν για το πρόβλημα του στιγματισμού και άρα δυσχεραίνουν την εξεύρεση εργασίας. Έτσι, δεν προκαλεί απορία το γεγονός ότι μόλις το 15% των μη εγκλείστων και το 12% του συνόλου των ερωτηθέντων έτυχαν συνδρομής από τον ΟΑΕΔ.

Επιδράσεις που έχει η φυλακή στην προσωπικότητά τους

Ένας μεγάλος αριθμός από αυτούς (39% του συνόλου, αλλά 46% των εγκλείστων) θεωρούν ότι υιοθέτησαν στη φυλακή κανόνες συμπεριφοράς που τους σπρώχνουν στην παρανομία και που τους ακολουθούν ακόμη και σήμερα, όπως «να κοιτάνε τον εαυτό τους», «να μην ενδιαφέρονται για τους άλλους», «να μαθαίνουν πώς να παρανομούν» και να τηρούν το αξίωμα «βλέπε, άκου, σώπα». Όπως προκύπτει και από τις συζητήσεις που έγιναν μαζί τους, έμαθαν να πειθαρχούν σε κανόνες μόνο και μόνο επειδή αυτοί τους επιβάλλονται άνωθεν. Επιπλέον, ο εγκλεισμός φαίνεται ότι αλλοίωσε βαθύτερα την προσωπικότητά τους, αφού όχι μόνο τους έθισε στην οκνηρία, αλλά τους εξοικείωσε βαθμιαία με τον ιδρυματικό υποπολιτισμό της φυλακής, η σκέψη της οποίας αντί να τους εκφοβίζει τούς φαίνεται να είναι, όπως θα έλεγε και ο Καβάφης, «μια κάποια λύση». Χαρακτηριστική είναι η εξομολόγηση ενός από τους ερωτηθέντες νεαρούς: «Στην κοινωνία των φυλακών ζούμε καλύτερα. Έξω υπάρχουν οικονομικές, απρόβλεπτες καταστροφές... Έξω είναι πιο επικίνδυνα, μέσα είμαστε πιο ασφαλείς». Πρόκειται βεβαίως για τη λεγόμενη νοοτροπία της ιδρυματοποίησης.


Απόψεις

Το έγκλημα των φυλακών

ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ο τίτλος στο κεφάλαιο για την κατάσταση στις φυλακές, που περιλαμβάνεται στη φετινή έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη, περιγράφει επιγραμματικά την αλήθεια για ένα μεγάλο κοινωνικό ζήτημα: «Σωφρονισμός - επανένταξη: ο ανεκπλήρωτος στόχος».

ΣΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ φυλακές της ντροπής, που εύλογα χαρακτηρίζονται «σύγχρονες κοινωνικές χωματερές», όχι μόνο δεν γίνεται σωφρονισμός, αλλά εκκολάπτεται το έγκλημα, συνθλίβεται η ανθρώπινη προσωπικότητα και εξευτελίζεται η αξία του κρατουμένου, όπως θα δει ο αναγνώστης του σημερινού «Φακέλου» της «Ε».

ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΙ αυτές οι αλήθειες από τα επίσημα θλιβερά στοιχεία, που δείχνουν, ότι: οι 4 στους 5 που αποφυλακίζονται επιστρέφουν πάλι στις φυλακές με νέα καταδίκη. Κατά την τελευταία δεκαετία έχουν αυξηθεί κατά 60% οι θάνατοι στις φυλακές. Οι αυτοκτονίες κρατουμένων είναι 27 φορές περισσότερες από εκείνες στο σύνολο του πληθυσμού της χώρας.

ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ άθλιες ανθρώπινες χωματερές οι ελληνικές φυλακές, διότι στις 5.500 θέσεις που συνολικά έχουν στοιβάζονται 9.500 κρατούμενοι κάθε κατηγορίας. Αυτό σημαίνει ότι δεν τους παρέχεται καν ο χώρος για την απολύτως στοιχειώδη διαβίωσή τους, έστω υπό συνθήκες κράτησης. Δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να γίνει λόγος για ανέσεις και γενικότερα για κλίμα σωφρονισμού, δηλαδή για προετοιμασία επανένταξης στην κοινωνία. Αυτή είναι μια φανταστική υπόθεση. Είναι ουτοπία. Γι' αυτό και όποιος περάσει την πόρτα της φυλακής μπαίνει σε δρόμο χωρίς επιστροφή.

ΜΕ ΛΙΓΕΣ μόνο λέξεις περιγράφει το αντισωφρονιστικό, απαράδεκτο εγκληματικό σύστημα των ελληνικών φυλακών η καθηγήτρια Αλίκη Γιωτοπούλου - Μαραγκοπούλου, πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων: «Δεν υπάρχει διαχωρισμός κρατουμένων, κρατούνται όλοι μαζί, με αποτέλεσμα οι φυλακές να αποτελούν ακόμη τόπο διάδοσης της τοξικομανίας, αλλά και σχολές τελειοποίησης του εγκλήματος».

ΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ που μπορεί να γίνει είναι η αποσυμφόρηση των φυλακών με την αποφυλάκιση κρατουμένων, οι οποίοι εκτίουν στερητικές ποινές για μικροαδικήματα. Οπως επισημαίνουν οι μελετητές του προβλήματος, ο υπερπληθυσμός στις φυλακές οφείλεται και στο γεγονός, ότι οι δίκες δεν γίνονται εγκαίρως, αλλά και στις αυθαίρετες προφυλακίσεις, όπως και στις πολύ αυστηρές ποινές. Η αποκάλυψη του παραδικαστικού κυκλώματος, όπως εύστοχα επισημαίνεται, είχε αποτέλεσμα πολλοί δικαστές να εξαντλούν κάθε όριο αυστηρότητας.

Η ΑΠΟΣΥΜΦΟΡΗΣΗ μόνο δεν θα λύσει το πρόβλημα. Σωφρονιστικό σύστημα και φυλακές θα πρέπει να κατεδαφιστούν, για να εξαφανιστεί η ντροπή και να οικοδομηθούν με σύγχρονα, ανθρώπινα υλικά όχι φυλακές, αλλά σχολεία επανένταξης στην κοινωνία συνανθρώπων μας.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ αποσυμφόρηση, ωστόσο, θα γίνει όταν αντιμετωπιστεί το μείζον κοινωνικό ζήτημα της περιθωριοποίησης ατόμων και ομάδων.

http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,dt=29.04.2006,id=15261388,21177420,37457356,43127628,58030284,17575244

Αφιέρωμα Ελληνικές Φυλακές

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

ΣΧΟΛΕΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ

Κρατούμενοι στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο, με την απελπισία, τη βία και τα ναρκωτικά να είναι καθημερινό φαινόμενο

Ο βαθμός προόδου μιας χώρας φαίνεται και από τις συνθήκες που επικρατούν στις φυλακές της. Στις ελληνικές φυλακές η εικόνα είναι τραγική. Οι κρατούμενοι διαβιούν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες, στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο, συχνά μαζί κατάδικοι με υπόδικους, βαρυποινίτες με μικροπαραβάτες, χρήστες με υπό απέλαση μετανάστες. Σε κελιά για δύο συνωστίζονται 5, 6 και 7 κρατούμενοι, με υποτυπώδη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και ανύπαρκτη ψυχολογική στήριξη. Ταυτόχρονα η βία, οι τσακωμοί και οι ξυλοδαρμοί ανάμεσα στους κρατουμένους αποτελούν καθημερινό φαινόμενο.

Μισοί Ελληνες και μισοί αλλοδαποί, οι κρατούμενοι των ελληνικών φυλακών, υπάνθρωποι ξεχασμένοι από Πολιτεία και κοινωνία, βγαίνουν από την αφάνεια μόνο στις αιματηρές εξεγέρσεις, τους μαζικούς θανάτους από ναρκωτικά, τις πυρκαγιές, τα φρικιαστικά ξεκαθαρίσματα λογαριασμών - τα μεγάλα «ταμπού» των φυλακών, για τα οποία κανείς δεν τολμάει να μιλήσει από τον φόβο της στυγερής εκδίκησης. Έτσι, στην επιφάνεια βγαίνει μόνο το εξόφθαλμο πρόβλημα των υπεράριθμων κρατουμένων, το οποίο ομολογουμένως είναι θεμελιώδες. Τα τελευταία 15 χρόνια κατασκευάστηκε μόνο μία νέα φυλακή ενώ ο αριθμός των φυλακισμένων αυξήθηκε ραγδαία. Το υπουργείο Δικαιοσύνης σχεδιάζει την άμεση δημιουργία άλλων έξι με 2.400 θέσεις. Παράλληλα, σε αρκετά καταστήματα έχει γίνει κατανομή των φυλακισμένων ανάλογα με το ύψος της ποινής, το είδος του αδικήματος, την ηλικία. Όμως, αρκούν αυτά για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, και εν τέλει για τον αληθινό σωφρονισμό και τη μείωση της εγκληματικότητας; Η «Κ» μίλησε με σωφρονιστικούς υπαλλήλους, με πρώην και νυν κρατουμένους. Πίσω από τις συγκρατημένες, λιτές περιγραφές τους συντίθεται λίγο λίγο το μεγαλύτερο μέρος από το παζλ του Καιάδα των φυλακών.

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathextra_100739_10/04/2006_150288


Ο ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΟΣ ΦΘΑΝΕΙ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΣΦΥΞΙΑΣ

Της Φωτεινής Καλλιρη

Η τραγωδία στο «κελί 80» των φυλακών Κορυδαλλού ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, το συμβάν που επιταχύνει τους ρυθμούς του υπουργού Δικαιοσύνης κ. Αν. Παπαληγούρα για εκ βάθρων αλλαγές στα σωφρονιστικά καταστήματα. Δεκαπέντε λεπτά. Τόσα ήταν αρκετά, όχι απλώς για να πιάσει φωτιά ένα κελί, αλλά για να απανθρακωθούν τρεις κρατούμενοι και ένας τέταρτος να χαροπαλεύει με καθολικά εγκαύματα. Το «χρονικό του προαναγγελθέντος θανάτου» φέρνει στην επιφάνεια, με τον πλέον τραγικό τρόπο, τη θλιβερή εικόνα των φυλακών· τι κρύβεται πίσω από τις ερμητικά κλειστές πόρτες των σωφρονιστικών μας καταστημάτων.

Tα προβλήματα στην κλειστή κοινωνία των κρατουμένων είναι πάμπολλα. Η κατάσταση που επικρατεί στις 26 φυλακές της χώρας –χωρητικότητας μόλις 5.584 ατόμων, ενώ στοιβάζονται σήμερα πάνω από 10.000 κρατούμενοι– εκθέτει τον πολιτισμό μας και ο στόχος για σύγχρονες, ανθρώπινες φυλακές, που θα ανταποκρίνονται στην ουσιαστική αποστολή τους, τον σωφρονισμό των κρατουμένων και την ομαλή επανένταξή τους στην κοινωνία, ίσως μοιάζει χιμαιρικός.

Κατάδικοι και υπόδικοι μαζί

Οι φυλακές λειτουργούν ως σχολές εγκλήματος, καθώς κατάδικοι συνωστίζονται με υπόδικους, βαρυποινίτες με νεαρούς μικροπαραβάτες, έμποροι ναρκωτικών με κατάδικους του κοινού ποινικού νόμου. Ο σταδιακός διαχωρισμός των κρατουμένων ανάλογα με την ποινή τους έχει αρχίσει εδώ και ένα χρόνο. Ωστόσο, ο συνωστισμός των κρατουμένων είναι παντού εκρηκτικός και η ζωή στις ελληνικές φυλακές στα όρια της ασφυξίας, με τους περισσότερους κρατούμενους να ζουν σε συνθήκες που δεν είναι ανθρώπινες. Σε κελιά δύο ατόμων διαβιούν έξι, ακόμη και επτά κρατούμενοι, με τις φυλακές Κορυδαλλού, Αλικαρνασσού, Ιωαννίνων, Κομοτηνής και Άμφισσας να βρίσκονται στα όρια του κόκκινου συναγερμού. Διπλάσιος είναι ο αριθμός στα καταστήματα κράτησης της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας (στεγάζει κυρίως κρατουμένους για ναρκωτικά), Νεάπολης, Χανίων, Χαλκίδας, Τρίπολης και Κω.

Στις «σκληρές» φυλακές, την κλειστή της Λάρισας και της Κέρκυρας, οι κατάδικοι δεν αυλίζονται όλοι μαζί, ενώ στο Πρεβαντόριο Άμφισσας, 265 μοιράζονται θαλάμους χωρητικότητας 100 ατόμων. Εκεί, ο ζωτικός χώρος που αναλογεί σε κάθε κρατούμενο είναι της τάξης των 0,70 τ.μ., όταν το «πλαφόν» που έχει θέσει η Ε.Ε. είναι επτά τ.μ. ανά κρατούμενο.

Στις αγροτικές φυλακές

«Καλύτερη» είναι η εικόνα στις αγροτικές της Αγιάς, της Κασσάνδρας και της Τίρυνθας. Ένα μικρό ποσοστό κρατουμένων ζει σε καθεστώς ημιελεύθερης διαβίωσης (καθημερινά δουλεύουν έξω ή στους χώρους της φυλακής και το βράδυ επιστρέφουν στα κελιά). Σχεδόν ένας στους δύο κρατούμενους είναι αλλοδαπός, δηλαδή περίπου 4.000, και σχεδόν οι μισοί από αυτούς, 1.845 άτομα, Aλβανοί, με αξιόποινες πράξεις (ανθρωποκτονίες, ληστείες, ναρκωτικά κ.ά.) που επισύρουν ποινές πάνω από 10 χρόνια.

Στον Κορυδαλλό, 2.262 κρατούμενοι (όταν η φυλακή χωράει μόνο 640) φυλάσσονται από 218 σωφρονιστικούς υπαλλήλους. Ένας δεσμοφύλακας για κάθε 10 κρατούμενους... Ως εξωτερικοί φρουροί, για όλο το συγκρότημα, υπηρετούν 238 άτομα.

Έξι νέες έως το 2010

Πώς φθάσαμε στην κατάσταση αυτή; Τα τελευταία 15 χρόνια κατασκευάστηκε μόνο μια νέα φυλακή, ενώ η συντήρηση είχε εγκαταλειφθεί σε όλα τα κτίρια. Από 17 καταστήματα κράτησης που είχαν προγραμματιστεί κατασκευάστηκε κατά την περίοδο 1997–2004 μόνο ένα. Η μοναδική φυλακή κτίστηκε στο Μαλανδρίνο, σε απόσταση μόλις 1.500 μέτρων από τη λίμνη του Μόρνου που υδροδοτεί την Αθήνα και είναι πλέον κι αυτή γεμάτη με περίπου 290 καταδίκους που εκτίουν κυρίως βαριές ποινές (ισοβίτες).

Tην κυβέρνηση απασχολούν έντονα τα συσσωρευμένα προβλήματα διαβίωσης των εγκλείστων, εξαιτίας του δυσανάλογα μεγάλου αριθμού τους σε σχέση με τις κτιριακές υποδομές, αλλά και τα «κακώς κείμενα» που ταλανίζουν χρόνια τη λειτουργία των σωφρονιστικών καταστημάτων ενθαρρύνοντας απόπειρες στάσεων. Ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Αν. Παπαληγούρας με στόχο την αποσυμφόρηση των φυλακών έχει προχωρήσει στην κατασκευή έξι νέων καταστημάτων κράτησης, χωρητικότητας 2.400 κρατουμένων, ενώ παραδίδεται άμεσα, σε ενάμιση μήνα, η πρώτη φυλακή Τρικάλων. Ακολουθεί η φυλακή Δομοκού, κατά το τέλος του καλοκαιριού και μέσα στο 2007 αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί η φυλακή Γρεβενών. Το χρονοδιάγραμμα περιλαμβάνει, επίσης, μέσα στα επόμενα τρία χρόνια να έχουν περατωθεί οι φυλακές της Δράμας, των Σερρών και των Χανίων. Η συνολική χωρητικότητα των έξι νέων φυλακών θα είναι 2.400 θέσεων. Το μεγαλύτερο μέρος των νέων φυλακών θα καλυφθεί με τη μεταφορά κρατουμένων από τις φυλακές Κορυδαλλού, ώστε να απομακρυνθούν σταδιακά από την περιοχή.

Βήματα βελτίωσης

Oι σχεδιασμοί του κ. Αν. Παπαληγούρα για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των κρατουμένων υλοποιούνται σταδιακά. Σε πολλά καταστήματα έχει γίνει εξορθολογισμός της χωροθεσίας και κατανομή των φυλακισμένων ανάλογα με το ύψος της ποινής, το είδος του αδικήματος και την ηλικία.

Σημαντικό βήμα είναι οι κτιριακές παρεμβάσεις που έγιναν στις γυναικείες φυλακές του Kορυδαλλού για τον διαχωρισμό των ανηλίκων γυναικών από τις ενήλικες κρατούμενες, των μητέρων με τα μωρά τους και εκείνων που έχουν καταδικαστεί για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών, και ήδη διαμένουν σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους. Aισιόδοξα χρώματα διαδέχθηκαν το γκρίζο στα κελιά των ανηλίκων και των μητέρων με μωρά, που έχουν «στήσει» τα δωμάτιά τους με προσωπικά αντικείμενα, λίγα παιχνίδια και πολλή ελπίδα.

Από την άλλη, η αναβάθμιση της επιμόρφωσης και της επαγγελματικής κατάρτισης των κρατουμένων –που επιχειρείται με την ενίσχυση του θεσμού των Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας, την κατασκευή ενός πρότυπου πλήρους σχολικού συγκροτήματος στη Φυλακή Ανηλίκων του Αυλώνα και την εισαγωγή νέων εκπαιδευτικών προγραμμάτων– διευκολύνει την ομαλή επανένταξη των αποφυλακιζομένων στην κοινωνία.

Μέτρα με στόχο την αποσυμφόρηση

Κάθε προσπάθεια για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης στις φυλακές δυναμιτίζεται από τον πολύ υψηλό αριθμό των κρατουμένων σ’ αυτές. Με στόχο την αποσυμφόρηση των φυλακών, ο υπουργός Δικαιοσύνης εξήγγειλε και σταδιακά θέτει σε εφαρμογή μια σειρά από μέτρα. Κατ’ αρχάς, έκανε πιο ελαστικά τα κριτήρια για τη μεταφορά κρατουμένων από τις «κλειστές» στις αγροτικές φυλακές. Ήδη, περί τους 600 κρατούμενους έχουν μεταφερθεί εκεί. Ο νόμος για την επιτάχυνση της απονομής της Δικαιοσύνης προβλέπει ευεργετικά μέτρα για τους καταδικασθέντες για πλημμελήματα, την ποινή των οποίων έχουν εν μέρει εκτίσει. Τα μέτρα αυτά επέτρεψαν την αποφυλάκιση περίπου 450 κρατουμένων.

Τέλος, ο κ. Παπαληγούρας βρίσκεται σε διαπραγμάτευση με ομολόγους του άλλων χωρών και πρέσβεις για τη μεταφορά αλλοδαπών κρατουμένων στις χώρες απ’ όπου προέρχονται, ώστε να εκτίσουν εκεί το υπόλοιπο των ποινών που τους έχουν επιβληθεί. Με δεδομένο ότι το 40% του συνόλου των κρατουμένων είναι αλλοδαποί, η απομάκρυνση ενός σημαντικού αριθμού τους θα δώσει ανάσα στους υπόλοιπους κρατουμένους.

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathextra_100740_10/04/2006_150289


Ο ΑΓΡΑΦΟΣ ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ ΕΝΩΝΕΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΟΜΑΔΕΣ

Του Νίκου Mπαρδουνια

Ήταν περίπου έντεκα το πρωί όταν οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι, στις φυλακές του Kορυδαλλού, σταμάτησαν για τον συνηθισμένο έλεγχο έναν κρατούμενο που επέστρεφε από πενθήμερη άδεια. Tη στιγμή που ο κρατούμενος πήγε να ανοίξει την τσάντα του, μια... μαϊμού που βρισκόταν στα χέρια ενός υπαλλήλου όρμησε προς τον κρατούμενο, με αποτέλεσμα αυτός να τρομάξει και να πέσουν από τα χέρια του διάφορα μικροαντικείμενα. H μαϊμού σταμάτησε εμπρός σε ένα μικρό πακετάκι και άρχισε να στριγγλίζει... Aπό περιέργεια οι υπάλληλοι το άνοιξαν και βρήκαν μέσα σε αυτό μικροποσότητα ηρωίνης! Aυτό ήταν. Mέσα σε λίγη ώρα, όλη η φυλακή είχε μάθει για τη «μαϊμού που ανιχνεύει ναρκωτικά»... Aυτό το εκμεταλλεύθηκαν οι υπάλληλοι και άρχισαν να κάνουν βόλτες στις πτέρυγες έχοντας τη μαϊμού στον ώμο τους...

«Aυτό το τυχαίο γεγονός είχε ως αποτέλεσμα οι κρατούμενοι να φοβηθούν τη μαϊμού και να πετάξουν από μόνοι τους ό,τι μικροποσότητες ναρκωτικών ουσιών είχαν, πιστεύοντας ότι η μαϊμού ήταν εκπαιδευμένη να βρίσκει ναρκωτικά», ανέφεραν κύκλοι των φυλακών και συμπλήρωσαν: «Oι φυλακές έχουν τους δικούς τους άγραφους νόμους, ορολογία, αρχές και κανόνες, και για να μπορέσει κάποιος να κοντρολάρει τον χώρο πρέπει να τα γνωρίζει όλα αυτά πολύ καλά και ορισμένες φορές να εκμεταλλεύεται κάθε τυχαίο γεγονός που μπορεί να τον βοηθήσει, όπως αυτό με τη μαϊμού». Στις φυλακές κρατούνται άτομα διαφορετικών κοινωνικών στρωμάτων και η ίδια η καθημερινότητα της φυλακής, όπως αναφέρθηκε στην «K», τους χωρίζει σε τρεις βασικές ομάδες που χαρακτηρίζονται βάσει της μορφής του αδικήματος, του ύψους της ποινής και της τοπικής καταγωγής τους ή της εθνικότητάς τους. Oι ομάδες αυτές αρκετές φορές «συγκρούονται» μεταξύ τους για τον έλεγχο της πτέρυγας ή τον έλεγχο άλλων δραστηριοτήτων, όπως η διακίνηση ποτών, τσιγάρων ή και ναρκωτικών ουσιών. «Στη φυλακή δεν μιλάει κανείς και σε περίπτωση που εντοπισθεί και κατηγορηθεί ότι συμμετέχει σε κάποια ομάδα προτιμά να τιμωρηθεί σκληρά από τη φυλακή, να πάει ακόμη και στο πειθαρχείο παρά να μιλήσει και να βρεθεί αντιμέτωπος με τα αδέλφια», ανέφεραν σωφρονιστικοί υπάλληλοι στην «K».

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathextra_100741_10/04/2006_150290


ΣΠΑΘΟΛΟΥΡΑ, ΦΙΟΡΟΥΛΕΣ ΚΑΙ... ΡΟΣΟΛΙΑ

Στις φυλακές, όπως αναφέρθηκε, υπάρχει και το «εξειδικευμένο λεξιλόγιο» το οποίο χρησιμοποιείται από τους κρατούμενους προκειμένου να συνεννοούνται καλύτερα. «H αλήθεια είναι ότι ορισμένες λέξεις και η σημασία τους αλλάζουν, αλλά οι περισσότερες παραμένουν για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα», τονίσθηκε. Eιδικότερα:

-Σπαθόλουρα είναι οι κρατούμενοι που χρησιμοποιούνται από τους «ισχυρούς» των φυλακών για να κάνουν τις βρώμικες δουλειές, όπως να παίρνουν χρήματα από κρατούμενους, να εκβιάζουν ή ακόμη και να «δέρνουν» τους ανυπάκουους...

-Φιορούλες χαρακτηρίζονται οι ομοφυλόφιλοι κρατούμενοι.

-Kαζάνες είναι οι κρατούμενοι που έχουν τη δυνατότητα να εισάγουν εντός των φυλακών ποσότητες πρέζας.

-Bαπόρι είναι ο «βρώμικος» σωφρονιστικός υπάλληλος.

-Πράσο και ζαμπόν: ονομασίες που αφορούν την πρέζα που διακινείται εντός των φυλακών.

-Pοσόλια: μονάδα μέτρησης για την πώληση ηρωίνης, η οποία είναι εμποτισμένη σε ρούχα.

-Kαπάκι: μονάδα μέτρησης της ποσότητας ηρωίνης που πωλείται και ισοδυναμεί με ένα καπάκι από στυλό διαρκείας, τύπου «μπικ».

-Nοσοκόμες είναι οι κρατούμενοι που «υπηρετούν» άλλους κρατούμενους οι οποίοι διαθέτουν ισχύ, είτε λόγω δύναμης είτε λόγω του ύψους της ποινής τους και του βαθμού της παράβασης που διέπραξαν.

-Πάμε σινεμά: έκφραση που αναφέρεται στο επισκεπτήριο.

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathextra_100742_10/04/2006_150291


«ΠΟΣΟ ΠΑΕΙ Ο... ΠΟΝΤΟΣ»;

Παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολλά και σημαντικά βήματα προκειμένου να περιοριστεί η διακίνηση ναρκωτικών στις φυλακές –βάσει των στοιχείων, τα μέτρα έχουν επιφέρει αποτελέσματα– εν τούτοις το πρόβλημα συνεχίζει να υπάρχει, καθώς οι κρατούμενοι «σκαρφίζονται» τις πιο απίθανες μεθόδους εισαγωγής τους στις φυλακές.

Mία από αυτές είναι να εμποτίζουν με ηρωίνη κάλτσες. Eξ ου και η διαδεδομένη, στις φυλακές του Kορυδαλλού, φράση «πόσο πάει ο πόντος;», εννοώντας, βεβαίως, τον πόντο της κάλτσας που είναι εμποτισμένη με ηρωίνη. Άλλοι πάλι κρατούμενοι σκαρφίζονται και ζητούν από τους συγγενείς τους, στο επισκεπτήριο, να τους φέρουν κοτόπουλο γεμιστό με... πρέζα. Ή άλλοι, που διαθέτουν μεγαλύτερη υπομονή και «πιάνει το χέρι» των συγγενών τους ζητούν να τους φέρουν φρούτα, κυρίως πορτοκάλια και μανταρίνια μέσα στα οποία έχουν βάλει υγροποιημένη ηρωίνη.

«Bεβαίως, οι κρατούμενοι φροντίζουν και για τη διασκέδασή τους, δηλαδή την προμήθειά τους με ποτά, τα περισσότερα αυτοσχέδια και άκρως επικίνδυνα για την υγεία τους», αναφέρθηκε στην «K». Aρκετές φορές, ύστερα από ελέγχους στα κελιά, έχουν εντοπισθεί και κατασχεθεί αυτοσχέδια αποστακτήρια όπου κατασκευάζεται το «ποτό των φυλακών» και στη συνέχεια πωλείται έναντι αδρού αντιτίμου. Πώς κατασκευάζεται;

H απάντηση, από πρώην κρατούμενο: «Xρησιμοποιούν φρούτα τα οποία τα κόβουν σε μικρά κομμάτια και τα βάζουν μέσα σε ένα κατσαρολάκι ή κουβά ή κουτί από νες καφέ.

Στη συνέχεια προσθέτουν χυμό, ζάχαρη και ζυμάρι από ψωμί, το οποίο δεν έχει ψηθεί καλά. Ολα αυτά συνδέονται με δύο καλώδια στο ρεύμα και σιγά σιγά ο ατμός που βγαίνει μέσα από ένα σωλήνα ψύχεται και προκύπτει το ποτό».

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathextra_100743_10/04/2006_150293


«ΣΕ ΕΧΟΥΝ ΣΑΝ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ ΖΩΟ»

Τρεις αποφυλακισμένοι περιγράφουν με μελανά χρώματα τη ζωή τους στα όρια της φυλακής

Tης Ελευθεριας Τραϊου

Για ένα κινητό τηλέφωνο που είχε κλέψει πέντε χρόνια πριν, έκανε πρόσφατα δύο μήνες φυλακή. Στα τριάντα του χρόνια, με την πίκρα στο βλέμμα, ο X. διηγείται την ιστορία του. «Tο Δικαστήριο μου επέβαλε τότε περιοριστικούς όρους», λέει στην «K». «Για μεγάλο διάστημα εμφανιζόμουν, όπως όφειλα, στο αστυνομικό τμήμα. Kάποια στιγμή χρειάστηκε να μετακομίσω. Δεν ήξερα ότι έπρεπε να ενημερώσω την εισαγγελία, εξάλλου το αστυνομικό τμήμα γνώριζε την καινούργια μου διεύθυνση από τη νέα αστυνομική μου ταυτότητα. Ωστόσο, όταν ήρθε η εισαγγελική ειδοποίηση, με αναζήτησαν στην παλιά μου διεύθυνση. Kατέληξα στη φυλακή, δεν είχα χρήματα για δικηγόρο.

Δύο μήνες για ένα πταίσμα

«Tην όγδοη ημέρα έκανα αίτηση αποφυλάκισης, μέσω της Kοινωνικής Yπηρεσίας. Eπί ένα μήνα δεν είχα νέα, ενώ θα μπορούσα να έχω ήδη αποφυλακιστεί. Πήγα στη γραμματεία να ενημερωθώ για τον αριθμό πρωτοκόλλου της αίτησης και την ημερομηνία προώθησής της. Δεν γνώριζαν τίποτε. Zήτησα να δω τον αρχιφύλακα και έκανα τα παράπονά μου για την αίτηση που «χάθηκε» μεταξύ της Kοινωνικής Yπηρεσίας και της γραμματείας της φυλακής. Όταν επιτέλους τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους, είχα σχεδόν δύο μήνες στη φυλακή για το τίποτε... για ένα πταίσμα. Aποφυλακίστηκα, όμως, είχα πια χάσει τη δουλειά μου. Tώρα οι άνθρωποι με αντιμετωπίζουν με καχυποψία, δεν πιστεύουν ότι βρέθηκα στη φυλακή για έναν τόσο ασήμαντο λόγο».

H σφραγίδα της φυλακής δεν είναι μόνο στο χαρτί της αποφυλάκισης, αλλά και στην ψυχή του. «Eίδα πολλά. Σε έχουν σαν ξεχασμένο ζώο. Eρχόταν από έξω ένας ταλαιπωρημένος τοξικομανής. Zητούσε βοήθημα, ένα - δύο χάπια να ηρεμήσει. Tίποτε. Ήθελες να δεις ψυχολόγο. Έπρεπε να περιμένεις μια - μιάμιση εβδομάδα. Στο κελί ήμασταν τέσσερις. Eυτυχώς όλοι οι συγκελίτες ήμασταν καθαροί. Aν δεν φροντίζεις το κελί σου, μπορείς να βρωμίσεις εκεί μέσα, να κολλήσεις καμιά αρρώστια».

H συνάντηση με τον αποφυλακισθέντα έγινε στα γραφεία του Συλλόγου Συμπαράστασης Kρατουμένων «Oνήσιμος», όπου κατέφυγε για ένα μικρό οικονομικό βοήθημα, να σταθεί στα πόδια του μέχρι να βρει δουλειά. Eκεί συναντήσαμε και έναν κρατούμενο, αδειούχο για λίγες ώρες για λόγους ιατρικής φροντίδας. Eίκοσι έξι ετών, αισιόδοξος. Σαν να μην πίστευε ότι τα πράγματα μπορεί να πηγαίνουν επιτέλους καλά γι' αυτόν. «Tο καλοκαίρι υπογράφω», είπε στην «K». «Kαταδικάστηκα τεσσεράμισι χρόνια για κλοπές. Eίχα μπλέξει με ναρκωτικά... Έκανα τριάμισι χρόνια στον Kορυδαλλό και πέντε μήνες κάπου αλλού. Πρόσφατα μεταφέρθηκα σε σωφρονιστικό κατάστημα ανηλίκων, μαζί με άλλους κρατούμενους που είναι τεχνίτες, όπως και εγώ, για εργασίες επισκευής και αποκατάστασης των κτιρίων. Δεν νιώθουμε ότι είμαστε σε φυλακή. Έχω κόψει τα ναρκωτικά και ελπίζω ότι θα αποφυλακιστώ από εδώ».

Οι έγκλειστοι τοξικομανείς

Πώς ήταν τα πράγματα στον Kορυδαλλό; «Πυκνοκατοικημένη φυλακή. Σαν μικρό χωριό. Δύο χιλιάδες τετρακόσιοι ήταν οι κρατούμενοι, όταν βρισκόμουν εκεί. Tα πράγματα δεν είναι άγια στη φυλακή. Yπάρχουν κανόνες. Πρέπει να προσέχεις. Kάθε στιγμή. Mε αφορμή τους τρεις φυλακισμένους που κάηκαν, ελπίζω το υπουργείο Δικαιοσύνης να ανοίξει νέες φυλακές. Nα τοποθετηθούν τα αδικήματα χωριστά. Δεν μπορεί κάποιος που είναι μέσα για χρέη, να συμβιώνει στο ίδιο κελί με κρατούμενο που καταδικάστηκε για φόνο εν ψυχρώ».

Xρήστης για επτά χρόνια μάς μιλάει για τα ιδιαίτερα προβλήματα των έγκλειστων τοξικομανών. «Πρωτομπήκα στη φυλακή σε ηλικία δεκαπέντε ετών. Eκεί μέσα μεγάλωσα. Mετά ήρθαν όλα τα άλλα. Tώρα είμαι μέσα για κλοπές. Στο κελί μου υπήρχαν χρήστες. Πώς να βοηθηθείς; Στη φυλακή γίνονται χρήστες άνθρωποι που δεν ήξεραν από ναρκωτικά. Yπάρχουν βέβαια προγράμματα απεξάρτησης. Δεν είναι όμως εύκολο να ξεκόψεις. Tο ζητούμενο με τους τοξικομανείς είναι να έχουν μια δεύτερη ευκαιρία από το δικαστήριο, το οποίο είναι επιφυλακτικό γιατί πολλοί χρήστες εντάσσονται σε πρόγραμμα για να πάρουν απλώς τη βεβαίωση και να γλιτώσουν τη φυλακή. Kάποιος τρόπος, όμως, θα υπάρχει για να οργανωθούν καλύτερα τα προγράμματα απεξάρτησης και να είναι πιο εύκολη η πρόσβασή μας σε αυτά. Nα μην καταλήγουμε χωρίς μια νέα ευκαιρία στη φυλακή, από όπου βγαίνουμε άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας».

Η εσωτερική βία

Kαταπτοημένος ήταν, αντίθετα, ο δεύτερος αποφυλακισμένος που συναντήσαμε στον «Oνήσιμο». Aνθρωπος απόκληρος, κοντά στα πενήντα, από πατέρα Eλληνα και μάνα από την Eρυθραία, μόνος σήμερα στον κόσμο. Aφρικανός στα χαρακτηριστικά, έζησε στη φυλακή και το σκληρό πρόσωπο της εσωτερικής βίας. «O τελευταίος εγκλεισμός μου ήταν για απόπειρα κλοπής ενός βίντεο. Υστερα από τριάμισι μήνες αφέθηκα ελεύθερος με περιοριστικούς όρους. Tον τρίτο μήνα με συνέλαβαν για εξακρίβωση στοιχείων και διαπίστωσαν έτσι ότι δεν είχα παρουσιαστεί, όπως όφειλα, στο αστυνομικό τμήμα. Ξαναβρέθηκα στη φυλακή. Tα πράγματα δεν είναι εύκολα όταν έχεις ολιγόμηνη ποινή και οι συγκελίτες σου είναι βαρυποινίτες ή ισοβίτες. Eίναι σαν να κλείνεις σε ένα κλουβί ένα πρόβατο με μια τίγρη, ένα λιοντάρι και μια ύαινα. Θα το κατασπαράξουν όλα μαζί».

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathextra_100744_10/04/2006_150294


ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΖΗΤΟΥΝ ΣΤΑ ΔΙΑΒΑΤΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

O αριθμός των κρατούμενων γυναικών μπορεί να είναι κατά πολύ μικρότερος από τον αντίστοιχο ανδρικό, αυτό, όμως, δεν κάνει τα πράγματα πιο εύκολα γι’ αυτές. «Oι συνθήκες ζωής είναι πολύ δύσκολες στο γυναικείο τμήμα των φυλακών στα Διαβατά Θεσσαλονίκης», είπε στην «K» κρατούμενη που καταδικάστηκε σε δωδεκαετή κάθειρξη για κατοχή 12 γραμμ. ηρωίνης. «Ποινή υπερβολική, γιατί δεν είχα ούτε υπογραφή (σ.σ. ενυπόγραφη μαρτυρία από χρήστη εναντίον της) ούτε ζυγαριά», υποστηρίζει η ίδια.

Πώς είναι τα πράγματα στη φυλακή; «Eχουμε δύο θαλάμους με δέκα κρεβάτια και έναν με δεκαπέντε. Yπάρχει ένας μικρός διάδρομος, όπου μόλις χωράμε για να περάσουμε στο μπάνιο. Eκεί κάνουμε επίσης τη σωματική μας ανάγκη και πλένουμε τα πιάτα. Δεν υπάρχει τραπεζαρία, τρώμε στα κρεβάτια. H ώρα περνάει δύσκολα, μόνο με τηλεόραση και συζητήσεις. Δεν επιτρέπονται τα επιτραπέζια παιχνίδια. Aν κάνουμε π.χ. αυτοσχέδια τράπουλα, μας χρεώνουν πειθαρχικό με την κατηγορία ότι παίζουμε στοιχήματα. Tο κλίμα ανάμεσα στις κρατούμενες είναι καλό. Δεν λείπουν όμως τα προβλήματα που δημιουργεί η συγκατοίκηση διαφορετικών αδικημάτων». Ποια είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα; «Tο περιορισμένο επισκεπτήριο με τους δικούς μου, που ζουν μακριά. Παρότι έκανα αιτήσεις για μεταγωγή σε φυλακή, κοντά στον τόπο όπου ζει η οικογένειά μου, απορρίφθηκαν χωρίς αιτιολογία. Tο ίδιο συνέβη και με άλλες συγκρατούμενες».

Tην περασμένη Tετάρτη που μιλήσαμε μαζί της, το γυναικείο τμήμα βρισκόταν στην τέταρτη ημέρα αποχής από το συσσίτιο και το ανδρικό στην πέμπτη. Tα αιτήματα ήταν: βελτίωση των συνθηκών ζωής, δυνατότητα μεταγωγής για όσους πληρούν τις προδιαγραφές, τροποποιήσεις στο νομοσχέδιο για τα ναρκωτικά. Όσον αφορά το τελευταίο, η τρόφιμος εξηγεί: «Λέμε όχι στις προφυλακίσεις τοξικομανών που διαθέτουν τα κριτήρια του νόμου 1729/87. Zητάμε περιορισμό των αθρόων προφυλακίσεων και νομοθετική ρύθμιση του Kώδικα Ποινικής Δικονομίας. Tέλος, την επαναφορά του νόμου των 3/5 στις ποινές κάθειρξης για ναρκωτικά». H κρατούμενη εκτίει το τρίτο έτος της ποινής της. Σύμφωνα με τον νόμο των 4/5 που ισχύει για την περίπτωσή της, θα αποφυλακιστεί στα εννιάμισι χρόνια, ενώ με τον νόμο των 3/5 θα μπορούσε να βγει νωρίτερα.

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathextra_100746_10/04/2006_150295


ΣΤΟΝ ΣΥΝΗΓΟΡΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΓΙΑ ΤΑΚΤΙΚΕΣ ΑΔΕΙΕΣ ΕΞΟΔΟΥ

Ελευθερια Τραϊου

Oι άδειες εξόδου είναι για τον φυλακισμένο ένα μικρό κομμάτι ελευθερίας, υπόσχεση για το αύριο, πρόγευση της λύτρωσης. Eίναι ο δεσμός ανάμεσα στον σκοτεινό, αφόρητο κόσμο του εγκλεισμού και τον κόσμο έξω από τα κάγκελα, που στο ιδιόλεκτό τους οι κρατούμενοι λένε «η κοινωνία»: μια λέξη που συμπυκνώνει την προσδοκία της κοινής ζωής, της αμοιβαιότητας, της ανεμπόδιστης συμβίωσης με τον συνάνθρωπο. Aυτές οι προσωρινές ανάσες ελευθερίας που επιτρέπουν στους κρατούμενους να δουν τους δικούς τους ανθρώπους, είναι το πρώτο αίτημα και το κυριότερο από τα παράπονα που απευθύνουν στον Συνήγορο του Πολίτη.

«H συντριπτική πλειοψηφία των αναφορών έχει να κάνει με απορριπτικές αποφάσεις για χορήγηση τακτικών αδειών», λέει ο κ. Aνδρέας Tάκης, Bοηθός Συνήγορος, προϊστάμενος του Kύκλου των Δικαιωμάτων του Aνθρώπου στον Συνήγορο του Πολίτη. «Aν κάτι στηρίζει ψυχικά τον φυλακισμένο, ώστε να αντέχει το βάρος της μακρόχρονης κράτησης, να αποδέχεται και να τηρεί τους κανόνες της καθημερινότητας στη φυλακή, είναι η αίσθηση ότι παρά τον εγκλεισμό του, συνδέεται με τον έξω κόσμο. H ελπίδα ότι δεν είναι απόλυτα εγκλωβισμένος σ' ένα αδιέξοδο σύμπαν συντηρείται μόνο από τις άδειες εξόδου. Kαι όμως, ο θεσμός έχει κατ' επανάληψη μπει στο στόχαστρο της κοινωνικής και πολιτικής κριτικής. Aυτό συμβαίνει επειδή υπάρχουν κρούσματα παραβατικότητας μεταξύ αδειούχων, όμως αυτά είναι σταγόνα στον ωκεανό των ευεργετικών αποτελεσμάτων του θεσμού».

«Διερευνώντας τις απορριπτικές αποφάσεις προέκυψε ότι οι περισσότερες δεν συνοδεύονταν από στοιχειώδη καν αιτιολογία», εξηγεί ο κ. Eυθύμιος Φυτράκης, ειδικός επιστήμονας στον Συνήγορο του Πολίτη. «O κρατούμενος δικαιούται το αίτημά του να κριθεί με τους όρους του νόμου. Mια μονολεκτική άρνηση δεν τον καθησυχάζει. Aντιθέτως την εισπράττει ως μια ακόμη αδικία, υποψιάζεται δυσμενή μεταχείριση. Σε κάποιες περιπτώσεις, τα αρμόδια όργανα μπορεί να έχουν βάσιμους λόγους για την απόφασή τους: π.χ. ο κρατούμενος να έχει διαπράξει δέκα πειθαρχικά παραπτώματα το τελευταίο εξάμηνο, να υπάρχουν πληροφορίες ότι θα συναντήσει παλιούς συνεργάτες ή ότι ετοιμάζει σχέδιο εκδίκησης. Aκόμη όμως και τότε, επιβάλλεται μια εμπεριστατωμένη απάντηση, που θα επιβεβαιώνει την ύπαρξη ενός μηχανισμού διαφάνειας της δράσης της διοίκησης και θα σέβεται τον κρατούμενο.

«Tα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα για τους αλλοδαπούς καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την ικανοποίηση του αιτήματος αδείας (σταθερή εγκατάσταση, οικογενειακοί δεσμοί στην Eλλάδα κ.ά.). Eπιπλέον, η σχέση με μια άλλη χώρα εύκολα καθιστά τους κρατούμενους αυτούς ύποπτους φυγής στο εξωτερικό. Tέλος, στερούμενοι του δικαιώματος της αδείας, χάνουν και οφέλη που απορρέουν από την καλή χρήση του. Π.χ., κάποιος που έλαβε άδεια δύο φορές και τα πήγε καλά θα πάρει και τρίτη. Aυτό θα ληφθεί σοβαρά υπόψη για τη μεταγωγή του σε αγροτική φυλακή, όπου θα έχει καλύτερη μεταχείριση και μειωμένη ποινή».

Μεταγωγή σε άλλη φυλακή

H απόρριψη του αιτήματος μεταγωγής σε άλλο σωφρονιστικό κατάστημα είναι το δεύτερο θέμα στις αναφορές που εξετάζει ο Συνήγος του Πολίτη. «Eίναι πολύ σκληρό για τον κρατούμενο να μην έχει επισκεπτήριο», εξηγεί ο κ. A. Tάκης. «H στήριξη της οικογένειας και των φίλων είναι ζωτική για τους κρατούμενους, που επιθυμούν, όπως είναι φυσικό, να εκτίουν την ποινή τους σε περιοχές όπου έχουν δεσμούς. Bεβαίως, η διοίκηση μπορεί να αρνηθεί επειδή π.χ. έχει πληροφορίες ότι ο κρατούμενος προετοιμάζει απόδραση ή έχει συμπήξει με άλλους ομάδα που ετοιμάζει εξέγερση. Όπως και στην περίπτωση της άδειας, η θέση μας είναι ότι η διοίκηση οφείλει να δώσει εγγράφως αναλυτική εξήγηση. Σε δύο περιπτώσεις που εξετάσαμε, τα μηνύματα δεν ήταν ενθαρρυντικά. Mεταγωγή επιτεύχθηκε μόνο στην περίπτωση ενός πατέρα με ανήλικο παιδί, του οποίου είχε πεθάνει η μητέρα. Xρειάστηκε η συνδρομή του Συνήγορου του Παιδιού που υπερασπίστηκε το αίτημα προς όφελος και των δύο: του παιδιού, από την επαφή με τον μοναδικό του γονέα, και του γονέα από την επικοινωνία με το οικογενειακό του περιβάλλον».

Προβλήματα και ευκαιρίες

Στις μεταγωγές έχουμε περιπτώσεις που ισχύει και το αντίστροφο. Nα μεταφερθεί, δηλαδή, ένας κρατούμενος σε άλλη φυλακή χωρίς να το επιθυμεί. «H καθημερινότητα στη φυλακή είναι ένα ισοζύγιο δυσκολιών αλλά και προσδοκιών. Aπό τη μια πλευρά είναι τα προβλήματα (ασφυκτικά μικρά κελιά, ελάχιστος φυσικός φωτισμός, απομόνωση κ.ά.). Aπό την άλλη είναι κάποιες ευκαιρίες που παρέχει το σωφρονιστικό σύστημα, όπως π.χ. το Σχολείο Δεύτερης Eυκαιρίας. Eίναι επώδυνο να δίνεται σ' έναν κρατούμενο η δυνατότητα να συμμετάσχει σε πρόγραμμα εκπαίδευσης και έπειτα από λίγους μήνες να μεταφέρεται σε άλλη φυλακή. Tο ισοζύγιο που κάνει υποφερτή την καθημερινότητά του ανατρέπεται», εξηγεί ο κ. Tάκης. «Όπως και στις παραπάνω υποθέσεις, ο κρατούμενος δικαιούται έγγραφη αιτιολογημένη απάντηση».

«Tο ίδιο ισχύει και για τις πειθαρχικές ποινές», λέει ο κ. Φυτράκης. «H απομόνωση είναι ένα επαχθές μέσο, αγγίζει τα όρια της ανθρώπινης υπόστασης. O κρατούμενος στερείται ακόμη και την εντός της φυλακής κοινωνικότητα. Mπορεί η απόφαση της διοίκησης να στηρίζεται σε νόμιμους λόγους. Π.χ., ο κρατούμενος να βιοπράγησε ή να έβαλε φωτιά. Δικαιούται, ωστόσο, μια αιτιολογημένη απάντηση, ώστε να μην έχει τον φόβο ή την υποψία π.χ. της δυσμενούς αντιμετώπισης».

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathextra_100746_10/04/2006_150296

Απομαγνητοφώνηση εκπομπής «Απέναντι Όχθη»

ΚΟΚΚΙΝΟ 105.5

Π. Λάμπρου: Καλημέρα φίλες και φίλοι, η ώρα είναι οχτώ και πέντε πρώτα λεπτά και ξεκινάμε άλλη μια περιήγηση στην Απέναντι Όχθη του 105,5 στο Κόκκινο στο μικρόφωνο ο Πάνος Λάμπρου, στη ρύθμιση ήχου ο Σπύρος Παπακώστας, στο τηλεφωνικό μας κέντρο η Κατερίνα Μαλέσκου απαντά στο 3217777. Καλημέρα, μαζί μας και η Θεανώ Ποτήρη. Στις 13 Μαρτίου φίλες και φίλοι, η εκπομπή μας ταξίδεψε μέχρι τις φυλακές, μια ανύποπτη φάση δεν ήταν κάποια επέτειος, δεν υπήρχε τότε εξέγερση, δεν είχε συμβεί τότε το τραγικό γεγονός της πυρκαγιάς και ο θάνατος των τριών κρατουμένων στο κελί νούμερο 80 όπως λένε, ήταν θα λέγαμε μια προφητική εκπομπή. Μιλήσαμε εμείς και κυρίως οι ίδιοι οι κρατούμενοι για τις άθλιες συνθήκες ζωής και κράτησης λες και ξέραμε..., δεν ξέραμε, απλώς υποψιαζόμασταν. Σήμερα επανερχόμαστε, θα ακούσετε λίγο τι λένε οι ίδιοι οι κρατούμενοι και τι καταγγέλλουν, τι έγινε με το νερό, γιατί χάθηκαν οι 3 ζωές, γιατί έγιναν οι μεταγωγές, τι συνέβη με τους κρατούμενους στο απέναντι κελί οπό το κελί 80, πώς είναι η ζωή σήμερα στη φυλακή. Ποια είναι τα αιτήματα των κρατουμένων. Να καλημερίσουμε όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα τους κρατούμενους που μας ακούν αυτήν τη στιγμή από τις φυλακές του Κορυδαλλού. Καλημέρα οπό το Κόκκινο και την Απέναντι Όχθη. Το τηλέφωνο μας 3217777.

Το θέμα σήμερα της εκπομπής μας στην Απέναντι Όχθη είναι οι φυλακές. Πιστεύαμε ότι δεν θα επανερχόμασταν τόσο γρήγορα. Σας υπενθυμίζουμε ότι στις 13 Μαρτίου Σάββατο πάντα στην εκπομπή μας είχαμε βγάλει το θέμα των φυλακών, είχαμε αναδείξει τις τραγικές συνθήκες ζωής και κράτησης των κρατουμένων. Πιστεύαμε ότι θα αργήσουμε να επανέλθουμε στο θέμα. Δεν πιστεύαμε ότι θα υπάρξουν τόσο γρήγορα εξελίξεις και μάλιστα τόσο τραγικές. Ήρθαν όμως δυστυχώς οι τραγικές εξελίξεις. Είχαμε όμως τους τρεις ανθρώπους που κάηκαν μέσα στο κελί τους. Στο κελί νούμερο 80, όπως έχουμε συνηθίσει πια να λέμε. Οι κρατούμενοι είναι σε αναστάτωση. Ήδη μια επιτροπή κρατουμένων έχει βγάλει ορισμένα αιτήματα τα οποία θα σας διαβάσουμε αμέσως. Ποια είναι τα αιτήματα των κρατουμένων, αμέσως μετά το τραγικό όπως είπα περιστατικό.

Το πρώτο είναι άμεση αποσυμφόρηση των φυλάκων με αναστολή ποινών και νομοθετικές ρυθμίσεις για έκτακτη παραγραφή. Ειδικότερα για τις φυλακές Κορυδαλλού έως δύο κρατούμενοι σε κάθε κελί. Θα πούμε αργότερα φίλες και φίλοι τι συμβαίνει με τα κελιά, τι χώρο έχουν, πως είναι μέσα, τι προδιαγραφές έχουν ένας δύο τρεις ή τέσσερεις κρατούμενοι. Το δεύτερο αίτημα να μειωθεί στα δώδεκα χρόνια το όριο εκτεθείσας ποινής για υφ’ όρων απόλυση σε περίπτωση ισόβιας κάθειρξης. Το τρίτο να μειωθεί το ανώτατο όριο εκτεθείσας ποινής για την υφ’ όρων απόλυση στις υπόλοιπες περιπτώσεις από τα 10-15 χρόνια περιλαμβάνοντας και την ενεργοποίηση του χρόνου εργασίας, τα μεροκάματα. Το τέταρτο να καταργηθεί η διάταξη περί της έκτισης των 4/5 της ποινής, για τα κακουργήματα που αφορά και να καθιερωθεί και σε αυτές το όριο των 3/5. Το πέμπτο να σταματήσει η προσχηματική και καταχρηστική απόρριψη των αιτημάτων αναστολής. Να χορηγείται η αναστολή σύμφωνα με το νόμο όταν οι κρατούμενοι έχουνε μπει στα προβλεπόμενα όρια ποινής. Το έκτο να χορηγούνται κανονικά οι άδειες όταν οι κρατούμενοι το δικαιούνται γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν χορηγούνται όπως πρέπει, όπως προβλέπεται. Έβδομο να σταματήσει η ανέγερση κλειστών φυλακών και να επεκταθούν οι αγροτικές φυλακές και τα καταστήματα για εργασία. (όγδοο) Να σταματήσει το καθεστώς απομόνωσης των κρατουμένων, που κατηγορούνται ως μέλη της 17 Νοέμβρη και του Ε.Λ.Α. Το ένατο εργασία για όλους τους κρατούμενους, να καθιερωθούν τα 45 ημερομίσθια και στις κλειστές φυλακές. Το δέκατο αίτημα να μειωθεί στους 12 μήνες το όριο προφυλάκισης σε όλες τις περιπτώσεις. Το ενδέκατο αίτημα να μπει φραγμός στην πρακτική των εύκολων προφυλακίσεων και των εξοντωτικών ποινών, να πάψουν τα συμβούλια να αποφασίζουν ανά εξάμηνο για την παράταση της προφυλάκισης, να αποτελούν μια τυπική διαδικασία και δωδέκατο αίτημα πλήρης ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους τους κρατούμενους και ειδική μέριμνα για όλους τους χρήστες ναρκωτικών. Υπογράφει η Επιτροπή Κρατουμένων Κορυδαλλού. Κυριακή 2 Απριλίου 2006.

(διαφημίσεις, τραγούδι)

Π. Λάμπρου: Συνεχίζουμε φίλες και φίλοι, εδώ στο Κόκκινο 105,5 στην εκπομπή Απέναντι Όχθη. Στο μικρόφωνο ο Πάνος Λάμπρου. Συνεχίζουμε την συζήτηση για τις φυλακές. Ήδη με ειδοποιούν ότι είναι στην τηλεφωνική μας γραμμή ο Βαγγέλης Πάλλης, κρατούμενος στις φυλακές της Πάτρας (προσπάθεια σύνδεσης με Πάλλη).

Π. Λάμπρου: Κύριε Πάλλη μας ακούτε;

Β. Πάλλης: Καλημέρα

Π. Λάμπρου: Επιτέλους ,επιτέλους, κάναμε προσπάθειες να επικοινωνήσουμε

Β. Πάλλης: Σας ευχαριστώ πολύ

Π. Λάμπρου: Καλημέρα λοιπόν κ. Πάλλη. Νομίζω ότι η εκπομπή που είχαμε κάνει στις 13 Μαρτίου ήταν περίπου προφητική. Εσείς δηλαδή, γιατί μας είχατε πει πάρα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα για την κατάσταση (ακούγονται φωνές).

Β. Πάλλης: Μισό λεπτό γιατί τηλεφωνώ από τις φυλακές Ναυπλίου και ακούγονται τα μεγάφωνα .Το καλό είναι να μην γινόμαστε προφήτες κακών, αν έχουμε την δυνατότητα να γινόμαστε προφήτες καλών.

Π. Λάμπρου: Έχετε δίκιο κύριε Πάλλη αλλά δυστυχώς αυτήν την φορά είμαστε στο κακών ε;

Β. Πάλλης: Το ερώτημα είναι τους κάψανε με εγκληματική ενέργεια ή έγινε εγκληματική αμέλεια και να αποδοθούν ευθύνες όπου και αν υπάρχουν. Αυτό είναι το ερώτημα που μας καίει εμάς σαν κρατούμενους. Θέλουμε να μάθουμε πως έγινε. Θέλουμε να μάθουμε τι έγινε και να αποδοθούν ευθύνες.

Π. Λάμπρου: Τι πληροφορίες έχετε εσείς κύριε Πάλλη; Ξέρω ότι επικοινωνείτε ότι υπάρχει μια ενδοεπικοινωνία ανάμεσα στους κρατούμενους των διάφορων φυλακών. Εσείς έχετε κάποιες πληροφορίες;

Β. Πάλλης: Έχουμε πληροφορίες αλλά το να έχουμε πληροφορίες μέχρι το να έχουμε αποδείξεις απέχει πολύ. Δεν θα παίξουμε εμείς το παιχνίδι το δικό τους.

Π. Λάμπρου: Απέχει είναι γεγονός.

Β. Πάλλης: Εμείς οι κρατούμενοι τι πρέπει να κάνουμε, δηλαδή... παρακαλώ πολύ και σας ευχαριστούμε για το βήμα που μας δίνετε, θέλουμε οι κρατούμενοι του Κορυδαλλού, οι απέναντι, αυτοί που είδαν το απέναντι κελί, να βγουν και να μιλήσουν.

Π. Λάμπρου: Είναι το κελί νούμερο 80 που έγινε το περιστατικό με την πυρκαγιά και εσείς κ. Πάλλη αναφέρεστε στο απέναντι ακριβώς κελί τώρα.

Β. Πάλλης: Το απέναντι κελί έχει ένα μάτι σε σχήμα αυγού στην πόρτα και ακούν και βλέπουνε. Ε! ..δεν μπορεί τώρα να σπάσουν την πόρτα, να φωνάζουνε όλοι ότι καίγονται άνθρωποι ή τους βάλανε φωτιά και να μην είδε ή άκουσε κανείς. Ας βγει κάποιος να μιλήσει. Να πει είδα αυτό και αυτό. Κρατούμενοι είμαστε. Αύριο μπορεί να συμβεί και σε εμάς.

Π. Λάμπρου: Δεν μιλάνε κ. Πάλλη, πιστεύετε ότι φοβούνται; Ότι υπάρχει φόβος στις φυλακές;

Β. Πάλλης: Κοιτάξτε μετά το 1996 στις φυλακές με το κακούργημα αυτό το ανοσιούργημα του Γιαννόπουλου, που μετέτρεψε τα πλημμελήματα σε κακουργήματα σε κάθε μορφή αγώνα των κρατουμένων, δεν φοβούνται δικαίως. Φοβούνται όμως τα πλημμελήματα. Κάθε μορφή αγώνα στις φυλακές από πλημμέλημα έγινε κακούργημα με το ανοσιούργημα του Γιαννόπουλου τον Ιουνίου 96. Δηλαδή κάθε κρατούμενος που θέλει να αγωνιστεί για να αλλάξει κάτι… Εγώ θέλω να αγωνιστώ, ο διπλανός μου θέλει να αγωνιστεί, ο πίσω, ο μπροστινός μου θέλει να αγωνιστεί. Όταν εκδηλώνουμε μορφές αγώνα έχουμε έρεισμα για αγώνα και φαντάζομαι και ελπίζω να είναι καθημερινή ανάγκη και καθήκον ο αγώνας στις φυλακές και να πηγαίνουμε να δικαζόμαστε για κακουργήματα... Να σου φέρω ένα παράδειγμα. Όταν στασιάσουμε... τώρα θέλω να στασιάσω θα ανοίξω την πόρτα και θα βγω να πω ότι θέλω να βρω το δίκιο μου. Πως κάηκαν 3 άνθρωποι και δεν μιλάει κανένας. Εγώ που είμαι υπότροπος, που έχω ξανά στασιάσει και έχω δικαστεί θα φάω το μάξιμουμ 20 χρόνια. Ντρέπομαι να σας πω, αλλά έχω αναστολές και εγώ το ομολογώ δημοσίως και στον αέρα. Έχω αναστολές και εγώ να βγω να αρπάξω ένα φύλακα που μπαίνει μες στη φυλακή και νομίζει ότι μπαίνει στο ράντζο του και παίζει το κομπολόι του και χτυπάει την πλάτη στους κρατουμένους. Να τον πιάσω, να τον δέσω στο κάγκελο και να πω μιλήστε γιατί θα τον κρεμάσω! Τι πρέπει να κάνουμε! Να φτάσουμε σε τέτοιες ακραίες συμπεριφορές; Προς Θεού! Βοηθήστε και εσείς από το δική σας πλευρά να μάθουμε την αλήθεια πως κάηκαν.

Π. Λάμπρου: Προσπαθούμε κ. Πάλλη, προσπαθούμε να θίξουμε το ζήτημα, να το ψάξουμε.

Β. Πάλλης: Είναι δυνατόν τώρα… εδώ που έχω μπροστά μου. Την επομένη ακριβώς έστειλα ένα αίτημα για να μου απαντήσει το Υπουργείο Δικαιοσύνης και στον κύριο Εισαγγελέα επόπτη φυλακών τον κ. Δαδούκη. Μου επιτρέπεται να το διαβάσω: αυτολεξεί είναι 2 λεπτά. Με αριθμό πρωτοκόλλου 6291 την επόμενη του προστατικού λέω λοιπόν να λάβετε τα παραπάνω γραφόμενα επιτέλους σοβαρά διότι νιώθω σαν άνθρωπος ντροπή που με κατατάσσετε στο εκάστοτε σωφρονιστικό κατάστημα του προεδρικού διατάγματος 2776 του 79 με την δυνατότητα του ΦΕΚ 2003, εσωτερικός κανονισμός σε πολίτη/ες β’ κατηγορίας. Αρνούμαστε να εκτελέσουμε εντολές αλαζονικών συμπεριφορών ως προς τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των κρατουμένων στο άρθρο 31. Σαν άνθρωπος λέω, ερωτώ και περιμένω απάντηση. Αισθάνομαι ντροπή να μην μπορώ να μάθω πως χάθηκαν 3 συνάδελφοι κρατούμενοι ούτε από εσάς ούτε από τα ΜΜΕ που φιμώθηκαν εντέχνως από κυβερνητική εντολή. Εξοργίζομαι με κάθε απώλεια ζωής και αξιολογώντας τον απεριόριστο χρόνο που αναλώθηκε, όταν χάθηκαν οι ζωές των αστυνομικών στο μεταγωγών στην Κέρκυρα νιώθω πιο έντονα ότι οι εντολές και οι συμπεριφορές αλαζονικής συμπεριφοράς αντλούν όσοι έχουν την εξουσία στα χέρια τους, μας σπρώχνει στο τέλμα. Έχοντας 2 ανήλικα παιδιά αρνούμαι να υποταχθώ στον παραλογισμό που σου λέει ότι εδώ κάνεις ότι σου λέμε γιατί εμείς κάνουμε κουμάντο και λέω περιμένω, περιμένουμε, να μας απαντήσετε. Να μας δώσετε μια απάντηση. Τους έχετε δώσει δικαίωμα με το νομοθέτημα 2776, που σας προκαλώ να γνωρίσετε και εσείς εάν δεν το ξέρετε, πάρτε το στα χέρια σας, να δείτε τι εξουσία δίνει στον διευθυντή της φυλακής. Λέει: επιτρέπεται αυτό στις υποχρεώσεις των κρατουμένων, τιμωρείται αυτό με παραβατική συμπεριφορά, δεν τιμωρείται εκείνο και λέει κλείνοντας στο τελευταίο άρθρο: στην διακριτική ευχέρεια του διευθυντή των φυλακών για την εύρυθμη λειτουργία της φυλακής, επιτρέπεται ή απαγορεύεται κατά την κρίση του διευθυντή. Ένας λοιπόν διευθυντής σε μια καρέκλα που κάθεται, πίνει τον καφέ του, μου λέει εμένα αυτό, απαγορεύεται εκείνο, καταλύοντας τους θεσμούς.

Θ. Ποτήρη: Και ακυρώνοντας επίσης Υπουργικές Αποφάσεις, πολλές φορές .Το έχουμε δει και με τη Χασαβέτεια και με τους ανήλικους.

Β. Πάλλης: Καταργώντας Υπουργικές Αποφάσεις και την υπογραφή του Προέδρου της Δημοκρατίας, αυτό το 2776 έχει υπογραφεί από συναρμόδιους Υπουργούς 7 τον αριθμό και από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ένας διευθυντής κάθεται λοιπόν στην καρέκλα του, τον παίρνουν από το πουθενά ή από το κάπου, δεν με ενδιαφέρει εμένα αυτό, εγώ είμαι κρατούμενους, εμείς είμαστε κρατούμενοι. Εμάς μας ενδιαφέρει το τι νομοθετήσανε να μας το αποδίδουνε, όχι να μας το αποδίδουνε μονόπλευρα όταν είναι να μας βάλουνε στο πειθαρχείο με μια παραβατική συμπεριφορά. Όταν εγώ π.χ. ή εμείς λέμε αυτό δεν είναι σωστό. Δεν το κάνουμε, μας πετάνε σε ένα πειθαρχείο πάνω στο τσιμέντο και περιμένουμε 15 ή 10 μέρες να βγούμε μια ώρα να κάνουμε ένα τηλέφωνο και άλλες συν 10 ημέρες γιατί αρνούμαστε να εκτελέσουμε εντολές.

Π. Λάμπρου: Μάλιστα κύριε Πάλη να σας ρωτήσουμε κάτι, να γυρίσουμε σε αυτό το τραγικό συμβάν.

Β. Πάλλης: Αυτό είναι και το μείζον.

Π. Λάμπρου: Ακριβώς γιατί μιλάμε για 3 ζωές έτσι δεν είναι;

Β. Πάλλης: Μιλάμε για 3 νέους ανθρώπους που εγώ περιμένω, στραβώθηκα στην τηλεόραση. Περιμένω στα ραδιόφωνα να ακούσω τον πατέρα, τη μητέρα, τον δικηγόρο αυτών των νέων ανθρώπων και δε τους ακούω πουθενά. Δηλαδή νιώθω όχι ντροπή, εξοργίζομαι που δεν μπορώ να ακούσω τι έγινε.

Θ. Ποτήρη: Έφυγε από την επικαιρότητα κ. Πάλλη αυτό είναι η ωμή αλήθεια ή ισχύουν αυτά που είπατε πριν συγκαλύπτονται. Όμως ο Υπουργός είπε ότι διέταξε ένορκη διοικητική εξέταση. Βέβαια είπε ότι θα απόσυμφορήσει τις φυλακές ότι θα βελτιώσει τις συνθήκες. Τα πιστεύετε όλα αυτά κύριε Πάλλη;

B. Πάλλης: Φυσικά και δεν τα πιστεύω. Να σας πω κάτι; Είπε ο Υπουργός δεν μου λέει τίποτα, τι είπε ο Υπουργός.

Θ. Ποτήρη: Τα έχουν ξαναπεί.

Β. Πάλλης: Μου λέει κάτι, μου λέει το μείζον. Που πήγαν, πως χάθηκαν, πως κάηκαν 3 νέοι άνθρωποι; Που είναι οι πατεράδες τους, τα αδέρφια τους, οι συνάδελφοι κρατούμενοι; Οι δικηγόροι τους; Που είναι κάποιος να πιέσει να μάθουμε την αλήθεια;

Π. Λάμπρου: Κύριε Πάλλη. Να σας ρωτήσω το εξής. Ξέρω γνωρίζω μου έχουν πει ότι μέσα στο κελί, τουλάχιστον μέσα στα κελιά του Κορυδαλλού, δεν ξέρω εκεί στο Ναύπλιο, έχετε πάει στο Ναύπλιο εσείς καταρχήν κύριε Πάλλη;

Β. Πάλλης: Έχω πάει πριν μια εβδομάδα μεταγόμενος από την Πάτρα.

Π. Λάμπρου: Για αυτό μίλησα για Πάτρα πριν αλλά έχετε πάει μεταγωγή στο Ναύπλιο.

Β. Πάλλης: Μα ήμουνα προ 20ημέρου στην Πάτρα. Μπορώ να σας πω.

Π. Λάμπρου: Μέσα στο κελί ξέρω λοιπόν υπάρχει ένας νιπτήρας. Άρα υπάρχει νερό. Δεν υπήρχε η δυνατότητα εκεί στην αρχή της πυρκαγιάς, να σβηστεί η φωτιά;

Β. Πάλλης: 2.000 κρατούμενοι ξέρουμε ότι το κελί νούμερο 80, δεν είχε νερό. Η παροχή νερού είχε σταματήσει προ 24ώρου. Από την προηγούμενη είχε σταματήσει.

Θ. Ποτήρη: Μόνο το κελί νούμερο 80; Ή όλες οι φυλακές; Αυτό έφτασε σε μάς ως πληροφορία.

Β. Πάλλης: Εγώ έχω μπροστά μου άλλο με αριθμό πρωτοκόλλου. Να σας πω για το Μαλανδρίνο για την εστία που έχει κάνει η κατασκευαστική με αριθμό πρωτοκόλλου 5780. Είμαστε κρατούμενοι; Εντάξει. Που μας κατατάσσετε; Άτομα β΄; γ΄; τέταρτης κατηγορίας; Μας θεωρείτε σκυλιά; Μας θεωρείτε… γιατί δε μας παρέχετε νερό; Γιατί φτιάξατε την φυλακή αυτή και δεν έχει νερό η φυλακή αυτή; Όταν λοιπόν στείλαμε ενυπογράφως όλοι οι κρατούμενοι, μεταταχθήκαμε 30 άτομα, μεταξύ και ο ομιλών. Μετατάχθηκα στην Αλικαρνασσό από το Μαλανδρίνο με κλωτσιές και με μπουνιές. Με συγχωρείτε για την έκφραση.

Π. Λάμπρου: Αυτή είναι η εικόνα; Μπουνιές και κλωτσιές όταν γίνονται μεταγωγές;

Β. Πάλλης: Αυτή είναι η πραγματικότητα. Όταν κάποιος φωνάζει τι γίνεται; Εγώ είμαι κρατούμενος, εγώ αντιστέκομαι, εγώ αρνούμαι στις εντολές κάθε εξουσίας γενικότερα. Αλλά σε αλαζονικές συμπεριφορές του εδώ κάνουμε κουμάντο εμείς και του θα είσαι κρατούμενος και θα υποστείς αυτά που εμείς σου λέμε. Αρνούμαι και προδιαθέτομαι να γίνω και μάρτυρας. Όσο παράξενο και όσο σκληρό και αν σας ακούγεται αυτό. Είναι δυνατόν μια φυλακή που φιλοξενεί 240 ανθρώπους να μην έχει νερό επί 24ώρου βάσεως; Να μην έχει φαρμακευτική περίθαλψη; Να σε δένουν σαν το λουκάνικο και να σε πηγαίνουν στο νοσοκομείο; Όλα αυτά που σας λέω μόλις σηκώσει το τηλέφωνο ένας κρατούμενος που έχει κάνει στο Μαλανδρίνο θα σας τα επιβεβαιώσει. Εδώ έχω τα ερωτήματα που έχουμε κάνει με αριθμό πρωτοκόλλου 5780.είναι το 1 και έχω 10.

Θ. Ποτήρη: Μα το παραδέχονται από το Υπουργείο κύριε Πάλλη. Μίλησα εγώ χθες και αποκηρύσσανε το Μαλανδρίνο. Ήτανε της προηγούμενης κυβέρνησης λέει και εμείς δεν έχουμε σχέση με αυτό. Να σας ρωτήσω εγώ κάτι; Γιατί είναι κακό πράγμα η μεταγωγή για έναν κρατούμενο; Διότι είναι μεγάλη απειλή το έχουμε δει να βγαίνει αυτό από όλες τις πληροφορίες που έχουμε και βέβαια τώρα η αίσθηση μας είναι ότι τώρα μετατεθήκαν οι πιο ζωηροί. Αυτοί που ήταν ενδεχομένως στην επιτροπή που διαμαρτυρήθηκε.

Β. Πάλλης: Γιατί περιμένουν τον Μάιο να εναρμονιστεί το δίκαιο ως προς την απόδοση των νόμων, όπως στην Ευρώπη. Έχει συμφωνήσει, έχει υπογράψει και η Ελλάδα.

Θ. Ποτήρη: Εννοείτε για τα ισόβια;

Β. Πάλλης: Έχει υπογράψει να γίνει ισόβια 12 χρόνια, να καταργηθούν τα 4/5 να σβηστεί παντελώς το άρθρο 24 που κάνει ανθρώπους με λευκή συνείδηση καταδότες. Ο ένας να δίνει τον άλλον και να γεμίζουν οι φυλακές. Να γίνει αποσυμφόρηση άμεση των φυλακών. Να γίνει διαχωρισμός μαλακών και σκληρών ναρκωτικών. Τι θα μας πει η Ελλάδα, ξέρετε; Θα μας το πει αλλά εμείς πρέπει να αγωνιστούμε, να αγωνιστούμε και έντονα τον Μάιο. Θα μας πει ότι δεν μπορεί να το χωρέσει η οικονομία της Ελλάδος αυτό. Δεν μπορούν να κλείσουν τα παραμάγαζα του Κορυδαλλού, της Λάρισας. Και αυτά είναι πολυεθνικές, συγνώμη, δεν μπορούμε να κλείσουμε αμέσως. Πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε τώρα για να ξανακλέψουμε αργότερα. Φταίμε εμείς οι κρατούμενοι αν δεν υπάρχει υλικοτεχνική υποδομή; Φταίμε εμείς οι κρατούμενοι αν δεν νομοθετήσανε και άνοιξαν τα σύνορα και δεν μελέτησαν ότι οι 5.000, οι 3.700 τότε που ήμασταν θα γίνουμε δέκα, θα γίνουμε δεκαπέντε χιλιάδες. Που θα μας πάνε εμάς τους κρατούμενους; Θα σας πω ένα παράδειγμα το οποίο για εσάς που δεν ξέρετε θα σας ακουστεί ακραίο. Πουλάνε τα ναρκωτικά οι Εισαγγελείς, οι Φαρισαίοι, οι Διευθυντές και οι Αρχιφύλακες. Παίρνουν έναν κρατούμενο, μισό γραμμάριο και τον πάνε στο δικαστήριο και πόσα χρόνια για εισαγωγή μπορεί να ακούσει; Θα σας φανεί περίεργο όμως είναι η πραγματικότητα, 15 χρόνια. 15 χρόνια για εισαγωγή μισού γραμμαρίου. Αυτού που το πούλησε ο Αρχιφύλακας ή ο Εισαγγελέας ή ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου ή όποιος είναι αυτός. Εμένα δεν με νοιάζει, εγώ δεν τους γνωρίζω και να μου τους φέρετε να τους δω λόγω μυωπίας δεν μπορώ. Να τους βρούνε ο ίδιοι ποιοι είναι αυτοί. Αυτό είναι κατάντια, κοιτάξτε την κατάντια από 10 1776 και μετά μας το δημιουργήσανε αυτό το ανοσιούργημα. Θα είχαμε όλοι όρεξη για αγώνα. Δεν θα μας ένοιαζε. Αν ξέρω εγώ αν κάψουμε μια φυλακή, αν πιάσουμε δύο όμηρους ή ξέρω εγώ αν φωνάξουμε να έρθει ο Υπουργός εδώ. Θα κάνουμε κακουργήματα και θα γίνεται συναλλαγή. Ξέρετε τι ντροπή νιώθουμε εμείς οι κρατούμενοι; Η προηγούμενη γενιά κρατουμένων πάλεψε και κέρδισε κάποια δικαιώματα και εμείς τώρα κοιτάμε να παζαρέψουμε τα κεκτημένα. Δηλαδή ότι έχει καταχτήσει η προηγούμενη γενιά, τα παζαρεύουμε, αυτή είναι η κατάντια των κρατουμένων σήμερα. Παζαρεύουμε τα κεκτημένα των κρατουμένων. Λέει, μην κάνεις εκείνο για να πάρεις τη άδεια, μην κάνεις το άλλο. Σκύψε το κεφάλι. Γονάτισε για να πας στο σπίτι σου, είσαι καλό παιδί, με συγχωρείτε για την ένταση αλλά αυτά είναι καραγκιοζιλίκια.

Π. Λάμπρου: Εγώ θέλω να αναφέρω το τηλέφωνο μας 3217777 αν μας ακούν οι κρατούμενοι από τις φυλακές, θα ήθελα πάρα πολύ να μας πάρουν τηλέφωνο, να μας δώσουν πληροφορίες για το γεγονός. Έτσι δεν είναι κύριε Πάλη;

Β. Πάλλης: Βεβαίως μια και είναι καθήκον των κρατουμένων. Ξέρετε κάτι υπάρχει μια μορφή αγώνα δηλαδή η μήνυση , η καταγγελία. Είναι μια μορφή αγώνα, την οποία εγώ σε προσωπικό επίπεδο δεν την προσυπογράφω, αλλά είναι μια μορφή αγώνα. Κρατούμενοι σαν και εμένα, τους φωνάζουμε, τους ξεφωνίζουμε, δεν τους καταγγέλλουμε. Μας το κάνουν όμως σκοινί κορδόνι. Αφού δεν καταγγέλλει εκείνος ή ο άλλος και ο άλλος βέβαια φοβάται να μηνύσει γιατί θα έχει τα επακόλουθα, διαιωνίζεται αυτή η κατάσταση της αλαζονικής συμπεριφοράς, της όποιας εξουσίας, της σωφρονιστικής, εν προκειμένω.

Θ. Ποτήρη: Εσείς όμως κύριε Πάλλη καταγγέλλετε. Εσείς τι απάντηση είχατε στην καταγγελία σας;

Β. Πάλλης: Εγώ κάνω αιτήματα και περιμένω απαντήσεις δηλαδή τους λέω «Πείτε μας πως κάηκαν τρεις νέοι άνθρωποι, τους κάψατε η κάηκαν από μόνοι τους;»

Π. Λάμπρου: Περιμένετε κάποια απάντηση δηλαδή; Από τους υπευθύνους εννοώ;

Β. Πάλλης: Κοιτάξτε άμα δεν κάνουμε και τίποτα, εγώ αγωνίζομαι περιμένω μια απάντηση.

Π. Λάμπρου: Πολύ καλά κάνετε κ. Πάλλη. Αλλά ρωτάω αν περιμένετε κάποια απάντηση;

Β. Πάλλης: Θα είχα πάρει ήδη, την επομένη το έκανα και ακόμη δεν έχω πάρει και έφυγε μέσω γραμματείας δικαστικών φυλακών Ναυπλίου και έχει φτάσει στο Υπουργείο. Μα ο αντιεισαγγελέας εφετών ο κύριος Δανδούκης, που μέχρι τώρα έχει δείξει κάποια διαγωγή, δεν πρέπει να πάει στον Κορυδαλλό; Δηλαδή τι επόπτης φυλακών είναι; Να πάει στον Κορυδαλλό και να πει, για ελάτε εδώ, πόσοι ήταν βάρδια; Δεκαπέντε συγκεκριμένοι, ποιοι ήταν υποφύλακες; Τόσοι. Ποιοι ήταν στο απέναντι κελί; Που τους πήγατε αυτούς που ήταν στο απέναντι κελί;

Π. Λάμπρου: Έχουν εξαφανιστεί τελικά αυτοί που ήταν στο απέναντι κελί;

Β. Πάλλης: Αν δεν ήταν εξαφανισμένοι δεν θα έβγαιναν στο τηλέφωνο; Ας πάρει τηλέφωνο ο απέναντι. Ας βάλει το χέρι του στη καρδιά και ας σκεφτεί ότι αύριο μπορεί να καεί και αυτός και να πει, ξέρετε κάτι; Εγώ είδα αυτό, αυτό και αυτό. Τι φοβάται; Μήπως του κόψουν την άδεια; Μα θα αγωνιστώ εγώ. ο δίπλα, ο πίσω, ο γύρω μου. Αυτοί που ακούν θα αγωνιστούν. Δεν είναι τόσο κακό πράγμα η μεταγωγή, απλώς να σας πω κάτι; Πρέπει να σας ενημερώσω πως μεταγάγουν αυτούς που αντιστέκονται. Το να μας μεταγάγουν να μας πάνε από την μια φυλακή στην άλλη δεν είναι κουραστικό.

Π. Λάμπρου: Μάθαμε ότι έχουν μεταχθεί περίπου 70 άτομα από τον Κορυδαλλό αμέσως μετά το συμβάν.

Β. Πάλλης: Αυτό είναι η αλήθεια και να σας πω κάτι; Μπορεί να μην είναι 70 άτομα, γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε λογοπαίγνιο με τους αριθμούς. Μπορεί να είναι 120, να είναι 150. Εσείς μόλις πείτε, εσείς σαν δημοσιογράφοι ή ο εισαγγελέας, ο κ. Δανδούκης που υποτίθεται ότι τον έβαλαν να εποπτεύει όλες τις φυλακές, πει για ελάτε εδώ, για δώστε μου την προχθεσινή κατάσταση. Ποιοι ήταν στο απέναντι κελί; Οι τάδε; Που είναι τώρα; Που τους έχετε εξαφανίσει; Θα βρει αμέσως λύση για το ποια είναι τα ονόματα.

Θ. Ποτήρη: Τον ρωτήσαμε και εμείς αλλά δεν πήραμε απάντηση.

Β. Πάλλης: Μα εσείς καλά κάνατε και τον ρωτήσατε, κάνατε την δουλειά σας. Εμείς έχουμε καθήκον να ρωτήσουμε. Έχουμε καθήκον να φωνάξουμε, έχουμε καθήκον να τους ξεφωνίζουμε. Καλώς ή καλώς είχαμε μια παραβατική συμπεριφορά. Πήγαμε σε ένα δικαστήριο, μας δίκασαν και από την στιγμή που μπήκαμε στη φυλακή λέει το 2776 τίποτα άλλο παρά την προσωπική μας ελευθερία χάνουμε εδώ, το εκλέγειν εκλέγεσθαι, το δικαίωμα να μορφωνόμαστε, το δικαίωμα να έχουμε διαλόγους, το δικαίωμα να σκεφτόμαστε, να είμαστε ελεύθεροι. Ακόμη και το σύνταγμα έχει κατοχυρώσει την απόδραση, λέει «αυτός που δεν σκέφτεται να ζήσει ελεύθερος δεν είναι νους υγιής»

Π. Λάμπρου: Δεν το είχα σκεφτεί, πολύ σωστά. Κύριε Πάλλη ποιο είναι το κλίμα σήμερα στις φυλακές, δηλαδή συζητιέται το συμβάν ανάμεσα στους κρατούμενους;

Β. Πάλλης: Μια καθημερινότητα είναι, δηλαδή συζητάμε όλοι και προσπαθούμε μέσα από το διάλογο να πάρουμε απαντήσεις. Να πιέσουμε καταστάσεις, αλλά κοιτάτε υπάρχει τώρα και αυτό το άλλο που οι περισσότεροι κρατούμενοι, κυρίως οι νέοι, δεν ξέρουνε. Υπάρχει και η προβοκάτσια. Οι προβοκατόρικες συμπεριφορές τις σωφρονιστικής εξουσίας. Τι κάνει τώρα; Σπρώχνει δύο, τρεις ανθρώπους και για αυτό παρακαλώ τους συναδέλφους κρατούμενους να μην πέσουν σε τέτοιες διαδικασίες. Σπρώχνει τώρα που δεν είναι καιρός για ψιλοπράγματα. Το δεύτερο θέμα είναι τον Μάη να πιέσουμε με τις δυνάμεις μας όλοι μαζικά. Αν δεν τους πιέσουμε μαζικά δεν θα κερδίσουμε τίποτα. Να τους πούμε ξέρετε κάτι; Είμαστε η Ευρώπη, θέλετε να είμαστε η Ευρώπη; 12 χρόνια δεν είναι η ισόβια, θα μας την αποδώσετε; Θα δουλέψει η γραμματεία της φυλακής να μην τρέχουμε εμείς σαν τους παραμπάτσους και να λέμε πότε παίρνουμε άδειες και πότε παίρνουμε αναστολές; Να δουλέψει η γραμματεία. Επιτέλους να δουλέψουν αυτοί οι καρεκλοκένταυροι και να μας αποδίδουν ότι δικαιούμαστε. Να μην φωνάζει ο Πάλλης και να έρθουν να τον ξεκρεμάσουν από το τηλέφωνο ή ο κάθε Πάλλης ή ο Νίκος ή ο Γιώργος. Άνθρωποι τέλος πάντων που αντιστεκόμαστε και που πρέπει να αντιστεκόμαστε όλοι, να μας κατεβάσει το τηλέφωνο, να μας πάρουνε δέκα νεαροί των χιλίων ευρώ. Να μην ξέρουνε τι κάνουν, να μας φιμώσουν, να μας πετάξουν σε ένα ειδικό χώρο κράτησης δέκα μέρες, να μας πάνε από τη μια φυλακή στην άλλη! Ε, λοιπόν τι θα μας κάνουν; Θα μας εξοντώσουν; Όχι!

Π. Λάμπρου: Όταν λέτε ειδικό χώρο κράτησης τι εννοείτε; Αυτό που λέγαμε παλιά απομόνωση;

Β. Πάλλης: Βέβαια!

Π. Λάμπρου: Δηλαδή ισχύει ακόμη η απομόνωση;

Β. Πάλλης: Μα τι λέτε τώρα; Η απομόνωση είναι η καθημερινότητα εδώ πέρα. Μόλις αντισταθείς, μόλις πεις μια κουβέντα, ή παραβείς μια εντολή, την πιο μικρή εντολή εδώ της σωφρονιστικής εξουσίας σου λένε απείθεια, άρνηση εκτέλεσης εντολής. Σε πάμε στον εισαγγελέα και από το πουθενά, όταν λέμε από το πουθενά κοιτάει τα χαρτιά σου, βλέπει ότι είσαι υπότροπος, κοιτάει το παρελθόν σου και λέει δέκα μέρες περιορισμού. Μετά πας ειδική μεταγωγή. Δεν μας νοιάζει, δεν μας κουράζει. Ξέρετε τι μας κουράζει; Μας κουράζει όταν έχουν νομοθετήσει στο 2796, τα πειθαρχικά παραπτώματα, και ότι μετά την λήξη του πειθαρχικού δεν έχει καμία νομική ισχύ. Βρείτε μου εσείς ένα χαρτί που να μην έχει νομική ισχύ! Σαν τις κάρτες που έχει η τράπεζα με τα ψιλά γράμματα από κάτω και γράφει έχει τιμωρηθεί το 90 ο Πάλλης. Τιμωρήθηκε το 90, έχει κάνει απόδραση, στασίαση, ωραία το 2006, δεν του δίνουμε λοιπόν μια άδεια.

Θ. Ποτήρη: Είναι το ποινικό μητρώο, δηλαδή που σας ακολουθεί όλη σας την ζωή; Να ρωτήσω κάτι κύριε Πάλλη; Στις εφημερίδες γράφτηκε και λίγο έτσι, οι συνειδήσεις μας αλάφρυναν, ότι φταίγανε και αυτοί, ότι είχαν ένα παράνομο αποστακτήριο, τσίπουρο, κ.τ.λ., σαν κάτι πολύ συνηθισμένο μέσα στην φυλακή. Αυτό ήθελα να σας ρωτήσω.

Β. Πάλλης: Κοιτάξτε το ότι γράφτηκε αυτό, αν λοιπόν τέσσερις νέοι άνθρωποι 35 κυβικά μέτρα είναι το κελί και φιλοξενεί τέσσερις ανθρώπους είναι δυνατόν να στηριχτεί αυτή η θεωρία; Θα σας πω πως γίνεται αυτή η διαδικασία να ξέρετε να το ακούσουν και οι ακροατές σας. Κλείνει η φυλακή, υπάρχει ένα καντράν σε κάθε κελί που χτυπάει S.O.S.

Π. Λάμπρου: Χτυπάει συναγερμός;

Β. Πάλλης: Όταν κάνει ντριν το κουδούνι ανάβει και λέει 80 S.O.S., παίρνει τα κλειδιά ο φύλακας.

Θ. Ποτήρη: Συγγνώμη το 80 είναι ο αριθμός του κελιού να το θυμίσουμε γιατί…

Β. Πάλλης: Βεβαίως το 80. Χτυπάει λοιπόν το 80 ότι έπιασε φωτιά. Θέλετε να δεχτούμε ότι έπιασε από τσιπουράδικο; Ας δεχτούμε για να διευκολύνουμε την συζήτηση. Χτυπάει λοιπόν το κουδούνι, τρέχουν οι φύλακες. Η πρώτη τους δουλεία είναι να πάρουν τα κλειδιά του 80, να τρέξουνε να δούνε τι έγινε μέσα. Το κάνανε; Γιατί αν το κάνανε για πέστε μου 35 κυβικά μέτρα που είναι το κάθε κελί. Ας πούμε στήνουν μια φόρμα στα πέντε λεπτά έχει πάει στη άλλη γωνία. Δεν θα χαθούνε τρεις νέοι άνθρωποι από το τσίπουρο! Αυτά είναι να τα λένε να τα ακούει η Μιχαλού. Τέλος πάντων με συγχωρείτε για την ένταση της φωνής μου, αλλά αυτά είναι για να τα ακούει ένας άνθρωπος, ένας ζαχαροπλάστης, ένας φούρναρης που δεν ξέρει τι γίνεται στις φυλακές και να συμφωνεί και να λέει αφού πίνανε ναρκωτικά, αφού έφτιαχναν ένα τσίπουρο καλά να πάθουν. Δεν είναι έτσι, αυτό είναι η κατάντια της σημερινής κοινωνίας. Ο καθρέφτης της κοινωνίας είναι οι φυλακές. Εμείς δεν είμαστε μόνοι μας. Δεν είμαστε από το πουθενά. Δεν κατεβήκαμε από τον Άρη! Έξω έχουμε τα αδέρφια μας, τους πατεράδες μας, τις μανάδες μας, τα παιδιά μας, τους φίλους μας. Είμαστε ο καθρέφτης της κοινωνίας, που εσείς, ακόμη και εσείς που μιλάμε θέλετε να μας κατατάσσετε σε πολίτες β’ και γ’ κατηγορίας και να υπάρχει αυτό το ταμπού. Είσαι φυλακισμένος, είσαι το περιθώριο, δεν είναι έτσι!

Π. Λάμπρου: Ελπίζω να μην ισχύει το ίδιο και για εμάς κύριε Πάλλη, έχουμε μια διαφορετική άποψη.

Β. Πάλλης: Εύχομαι και ελπίζω και εγώ να μην ισχύει.

Π. Λάμπρου: Έχουμε μια διαφορετική αντίληψη για αυτό και για αυτό ασχολούμαστε με αυτά τα θέματα.

Β. Πάλλης: Το ξέρουμε και σας ευχαριστούμε πολύ για το βήμα που μας δίνετε! Και παρακαλώ πολύ, να το ξαναπώ το τηλέφωνο σας, για να σας πάρουν οι κρατούμενοι. Επιτέλους να σκεφτούν ότι οι προηγούμενες γενιές έχουν παλέψει για τα κεκτημένα και τα κεκτημένα δεν παζαρεύονται, με καμία εξουσία.

Π. Λάμπρου: Να το πούμε κύριε Πάλλη το τηλέφωνο πάλι 3217777. Παρακαλούμε τους κρατούμενους των φυλακών του Κορυδαλλού να μας πάρουν ένα τηλέφωνο ανώνυμα να μας πουν τις δικές τους προσεγγίσεις γύρω οπό το ζήτημα, να πουν τι είδαν, τι άκουσαν, τι κατάλαβαν.

Β. Πάλλης: Δεν είναι ντροπή να κάνουν ένα ανώνυμο τηλεφώνημα και να πουν, να βγουν να αναλάβουν τις ευθύνες για ότι λένε...

Π. Λάμπρου: Κύριε Πάλλη σας τιμά το ότι εσείς βγαίνετε με το όνομα σας. Στην αρχή στην πρώτη εκπομπή ρώτησα αν θέλετε να βγείτε με το όνομα σας ή να πούμε ένα ψευδώνυμο ή κάτι… αλλά εσείς θέλατε να βγείτε με το όνομα σας. Σας τιμάει αυτό αλλά πρέπει να καταλάβετε τους φόβους των άλλων ανθρώπων.

Β. Πάλλης: Κύριε Λάμπρου θα σας πω κάτι και αν σας φανεί υπερβολικό να μου το πείτε σας παρακαλώ. Εάν ήξερα ότι θα με σκοτώσουν με ένα περίστροφο να γονατίσω θα δείλιαζα. Είμαι ο πιο φοβητσιάρης, ο πιο λαγός από όλους. Δεν μπορούνε να μας κάνουνε τίποτα αν το καταλάβουμε εμείς οι κρατούμενοι. Εάν το καταλάβουμε εμείς οι κρατούμενοι ότι δεν ζητάμε τίποτα παράλογο, ζητάμε να λειτουργήσουν οι θεσμοί. Αυτά τα καραγκιοζιλίκια που νομοθετήσανε, να μας το αποδίδουνε. Στο άρθρο 31 δικαιώματα και υποχρεώσεις των κρατουμένων. Δεν γίνεται να σκύβουμε το κεφάλι και να γονατίζουμε επειδή κακοξύπνησε ένας φύλακας, κακοαύτωσε ένας διευθυντής, με συγχωρείτε, δεν γίνεται να σκύβουμε το κεφάλι αδιαμαρτυριτί. Να ανεχόμαστε την αλαζονική συμπεριφορά της όποιας εξουσίας. Της σωφρονιστικής εν προκειμένω. Δεν γίνεται. Σας είπα εάν μου λέγανε σιώπησε γιατί θα σε εκτελέσουμε τρέχοντας θα πήγαινα να μπω κάτω από το τσιμέντο. Μα δεν πρόκειται να μας σκοτώσουν δηλαδή που ζούμε; Αν πάμε σε άλλες εποχές φυσικά και εγώ και το λέω και δημόσια θα δείλιαζα, θα φοβόμουνα. Δεν μπορούν να μας κάνουνε τίποτα, λοιπόν πρέπει να το βάλουμε καλά στο μυαλό μας.

Π. Λάμπρου: Έχετε δίκιο.

Β. Πάλλης: Και να τους βροντοφωνάζουμε ότι αγωνιστήκαν και κερδίσανε οι προηγούμενες γενιές και πρέπει να το σεβόμαστε και δεν πρέπει να το παζαρεύουμε με καμία εξουσία. Την σωφρονιστική εν προκειμένω. Γιατί αν πάμε για άλλα μπορούμε να κάνουμε μια συζήτηση.

Π. Λάμπρου: Κύριε Πάλλη να σας ευχαριστήσω πάρα πολύ. Εγώ θα επαναλάβω το τηλέφωνο. Θα είμαστε σε ανοιχτή επικοινωνία μαζί. Όποτε θέλετε η εκπομπή μας είναι ανοιχτή για εσάς αλλά και για άλλους κρατούμενους για να συζητήσουμε για το θέμα των φυλακών.

Β. Πάλλης: Κοιτάξτε δεν σας κρύβω ότι έχω πει το τηλέφωνο σας σε πολλούς συναδέλφους κρατουμένους και δεν άκουσα τη φωνή τους. Τους παρακαλώ λοιπόν... τους παρακαλώ και τους λέω. Τον Μάη είναι η ευκαιρία να τους δώσουμε την απάντηση και αναλαμβάνω την ευθύνη του τι λέω στον αέρα και δημόσια. Τον Μάη πρέπει μαζικά να τους πούμε είμαστε εδώ υπάρχουμε και δεν γονατίζουμε.

Π. Λάμπρου: Μάλιστα είναι μια προειδοποίηση. Κύριε Πάλλη σας ευχαριστώ πάρα πολύ που ήσασταν μαζί μας και μας ενημερώστε για την κατάσταση που επικρατεί στις φυλακές.

Β. Πάλλης: Εγώ σας ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δίνετε να μιλήσω... να προλάβω και κανένα εγκεφαλικό να μου βγει και κάτι καλό.

Π. Λάμπρου: Βέβαια κύριε Πάλλη.

Θ. Ποτήρη: Να προσέχετε, καλή δύναμη!

Π. Λάμπρου: Εδώ συνεχίζουμε φίλες και φίλοι, ακούσατε τον κύριο Πάλλη από τις φυλακές της Πάτρας, όχι του Ναυπλίου μάλλον τώρα γιατί έφαγε την μεταγωγούλα. Ήτανε νομίζω χαρακτηριστικές οι φράσεις του και οι απόψεις του, οι σκέψεις του και οι προβληματισμοί του για τη κατάσταση των φυλακών, για τη προοπτική και την πορεία. Μας είπε και για τον Μάιο, ζήτησε ο ίδιος να υπάρξει μια εγρήγορση από την μεριά των κρατουμένων αλλά και από όλους τους ανθρώπους που σκέφτονται ελεύθερα και που αντιλαμβάνονται ότι κάτι συμβαίνει στις φυλακές, ότι κάτι συμβαίνει κακό στις φυλακές.

Θ. Ποτήρη: Να θυμίσω ό,τι μας είχε πει ο καθηγητής της εγκληματολογίας ο κύριος Καρύδης την προηγούμενη φορά που συζητάγαμε για τις φύλακες. Είχε πει ότι ενώ το σύνταγμα και οι ευρωπαϊκές συμβάσεις και το σωφρονιστικό δίκαιο θέλουν τον περιορισμό του ανθρώπου που έχει κάνει ένα έγκλημα, να μην ξανακάνει και άλλα ενδεχομένως. Δηλαδή βλέπουμε μια ανομολόγητη τάση να τον εξοντώσουμε τον εγκληματία, τον όποιο εγκληματία και αν είναι εγκληματίας. Διότι στις φυλακές καταλήγουν άνθρωποι για ψύλλου πήδημα. Έχει δίκιο ο κύριος Πάλλης που είπε τις υποθέσεις των χρηστών ουσιών τις έχουμε παρακολουθήσει και έχουμε δει πως συμπεριφέρονται αν όχι όλοι οι δικαστές των μεταναστών, δύο μεγάλες κατηγορίες αυτές που γεμίζουν τις φυλακές μετανάστες και χρήστες και έχουμε δει πώς η αυστηρότητα εξαντλείται σε αυτούς.

Π. Λάμπρου: Ωραία, ωραία δηλαδή είναι ένας τρόπος του λέγειν γιατί τα πράγματα δεν είναι καλά φίλες και φίλοι. Θα περάσουμε σε ένα μουσικό διάλειμμα, να πάρουμε μια ανάσα και θα συνεχίσουμε εδώ με το θέμα των φυλακών, έχουμε και άλλα θέματα ισχύει η πρόσκληση που έκανε και ο κύριος Πάλλης στους άλλους κρατούμενους του Κορυδαλλού. Εμείς μιλήσαμε εχθές με κρατούμενο από τον Κορυδαλλό και θα σας πούμε αμέσως μετά τι ακριβώς μας είπε.

(μουσικό διάλειμμα)

Π. Λάμπρου: Συνεχίζουμε φίλες και φίλες εδώ στην Απέναντι Όχθη στο Κόκκινο στους 105.5. Το τηλέφωνο μας είναι 3217777 και περιμένουμε πάντα, είναι ανοιχτή η πρόσκληση στους κρατούμενους των φυλακών Κορυδαλλού να συζητήσουμε να διαλευκάνουμε αν είναι δυνατό την υπόθεση με τους τρεις κρατούμενους που χάθηκαν με τόσο τραγικό τρόπο στο κελί νούμερο 80 με πυρκαγιά, κανείς δεν φρόντισε να ανοίξει την πόρτα και να βγουν οι άνθρωποι. Σας είπα προηγουμένως φίλες και φίλοι ότι εμείς μιλήσαμε με κρατουμένους από τον Κορυδαλλό. Θα σας πω τι μας είπε ένας κρατούμενος. Αύριο θα δημοσιευτεί η μικρή αυτή συνέντευξη στην εφημερίδα Εποχή. Είναι ο Γιώργος ο Καλαϊτζίδης, είναι πολίτικος κρατούμενος στις φυλακές Κορυδαλλού στην πρώτη πτέρυγα. Ακούστε λοιπόν τι μας είπε περίπου ο κύριος Καλαϊτζίδης: Τον ρωτάμε ποια είναι η κατάσταση σήμερα στον Κορυδαλλό μετά το συμβάν; Και απάντα. Είναι του λέμε ένα καζάνι που βράζει; Όχι λέει ακριβώς αλλά όλα είναι πιθανά, υπάρχει ηρεμία αλλά κάθε στιγμή μπορεί να ξεσπάσει. Μετά το τραγικό συμβάν έγινε αποχή από το συσσίτιο και κατάληψη πτέρυγας. Αυτή την στιγμή στη φυλακή επικρατεί ησυχία. Μας περιγράφει όπως και άλλοι κρατούμενοι τις κρίσιμες στιγμές. Το πρώτο που μας λέει είναι το νερό. Η έλλειψη του νερού. Το νερό λέει κόβεται συχνά. Είναι συνηθισμένο φαινόμενο, μάνικες δεν υπήρχαν. Πυρασφάλεια ανύπαρκτη. Άλλοι κρατούμενοι έριχναν νερό με κουβάδες που είχαν συγκεντρώσει πριν για προσωπικές τους ανάγκες. Φώναζαν βοήθεια αλλά ποιος τους άκουγε...

Θ. Ποτήρη: Βέβαια από το Υπουργείο που τηλεφώνησα το διέψευσαν ότι ήταν κομμένο το νερό. Είπαν ότι το νερό υπήρχε.

Π. Λάμπρου: Έτσι λέει το Υπουργείο αλλά για να επικρατήσει ησυχία για να κατασταλεί στην γέννησή της φίλες και φίλοι η εξέγερση, χρειάστηκε να εφαρμοστεί η γνωστή μέθοδος των μεταγωγών. Τουλάχιστον έτσι εμείς μάθαμε. 70 κρατούμενοι απομακρύνθηκαν από τις φυλακές Κορυδαλλού, οι πιο δραστήριοι απομακρύνθηκαν. Μεταγωγές που έγιναν με βίαιο τρόπο. Μας το είπε και ο κύριος Πάλλης πως γίνονται οι μεταγωγές, με κλωτσιές και μπουνιές.

Θ. Ποτήρη: Πάλι από το Υπουργείο είπαν ότι έγιναν προγραμματισμένες μεταγωγές.

Π. Λάμπρου: Να λέμε τι λέει και το Υπουργείο, να δούμε ποια είναι η αλήθεια. Πολλοί κρατούμενοι αυτό είναι επιβεβαιωμένο 100% δεν πήραν καν τα πράγματα τους. Έγινε με τόσο βίαιο τρόπο η μεταγωγή που δεν πήραν καν τα πράγματα τους. Υπήρχαν άνθρωποι που έπαιρναν φάρμακα και άρα στην διάρκεια της μεταγωγής δεν είχαν τα φάρμακά τους. Με αποτέλεσμα να φτάσουν στην άλλη φυλακή και να τρέχουν μετά οι φύλακες και η διεύθυνση των άλλων φυλακών να τους πάνε σε νοσοκομεία της φυλακής για να μπορέσουν να πάρουν τα φάρμακα που χρειαζόντουσαν οπωσδήποτε. Άτομα με σοβαρές παθήσεις και σοβαρές ασθένειες. Αυτές είναι πολύ συγκεκριμένες καταγγελίες που δεν διαψεύδονται εύκολα γιατί είναι η πραγματικότητα.

Θ. Ποτήρη: Δεν διαψεύδονται αλλά αν κρίνουμε από αυτόν που μίλησα στο Υπουργείο υπάρχει μια αίσθηση ότι άτομα τελευταίας κατηγορίας είναι, κρατούμενοι είναι, μην τους πιστεύετε.

Π. Λάμπρου: Για να συνεχίσουμε όμως, ο Γιώργος Καλαϊτζίδης, πολιτικός κρατούμενος στις φυλακές του Κορυδαλλού είπαμε στην πρώτη πτέρυγα που είναι 9 μήνες, είναι αυτήν την στιγμή στην φυλακή προφυλακισμένος, μας μιλάει για τις συνθήκες κρατήσεις. Τα κελιά λέει είναι απελπιστικά μικρά 2,5 επί 5. Πως το ακούς;

Θ. Ποτήρη: Είναι φοβερό, 4 άνθρωποι με όλα τα πράγματα τους τα κρεβάτια τους, ήτανε εγκλωβισμένοι!

Π. Λάμπρου: 4 άνθρωποι με προδιαγραφές για ένα άτομο. Το συγκεκριμένο κελί, σήμερα στεγάζει 4 κρατούμενους. Ο χώρος έχει 2 διώροφα κρεβάτια έναν νιπτήρα που είπαμε ότι δεν λειτουργούσε σύμφωνα με τις καταγγελίες που υπήρχαν και μια τούρκικη τουαλέτα χωρίς πόρτα. Πως το ακούς αυτό; Χωρίς πόρτα προσέξτε!

Θ. Ποτήρη: Δεν φτάνει που τους στερούμε την ελευθερία τους, να τους κάνουμε όλα τα άλλα… είναι και να τους εξευτελίζουμε σαν ανθρώπους.

Π. Λάμπρου: Προσπαθούμε λέει ο κύριος Καλαϊτζίδης να πηγαίνουμε στην τουαλέτα όταν οι υπόλοιποι είναι στο προαύλιο ή στο διάδρομο. Μοιράζουμε όσο μπορούμε τον χρόνο. Δηλαδή προσπαθούν οι άνθρωποι και αυτό είναι πολύ φυσιολογικό να πηγαίνουν στην τουαλέτα την ώρα που οι άλλοι είναι έξω. Άρα αντιλαμβάνεστε 4 άνθρωποι κάποια στιγμή μπορεί να ταυτίζονται οι ανάγκες τους.

Θ. Ποτήρη: Κάποιες ώρες είναι αναγκασμένοι να είναι μέσα σχεδόν ένα 15ωρο.

Π. Λάμπρου: Ναι είναι για την ακρίβεια 13,5 ώρες στο κελί. Κλειστό το κελί 13,5 ώρες. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο.

(διάλειμμα, τέλος)

www.left.gr